Presentatie eindwerk

Maandag 6 mei

Vandaag was de presentatie van ons eindwerk 3D/4D Cityscape/landscape. Marijn en ik waren vroeg op school, om al onze materialen te verzamelen. Om negen uur gingen we naar ALAB om de ruimte te bekijken (die we tot dat moment nog niet hadden gezien!). Toen bleek dat het licht in de ruimte niet uit kon, waardoor de ruimte voor ons eigenlijk onbruikbaar was. Gelukkig waren er nog andere ruimtes beschikbaar. We bekeken er een paar en besloten toen te kiezen voor een gang tussen twee ruimtes in. Dit was een kleine ruimte, met houten panelen aan de zijkanten en door het licht uit te doen en de deuren dicht te doen kon het goed donker gemaakt worden. Daarna gingen we snel aan de slag met het opbouwen van de installatie. We gingen eerst de bol op, deden vervolgende de lampjes er in en sloten deze aan, richtten we de bol in en installeerden de soundscape.

De ruimte:

​Hieronder foto's en video's om een indruk te geven van de Wonderkast installatie:

Reacties en feedback:​
We zijn heel trots op onze installatie en de reacties waren positief! Er waren vragen over de ideale versie en we gaven toelichten over de consessies die we hebben moeten doen, maar dat dit uiteindelijk tot een goed proces heeft geleid. Een paar kleine verbeterpunten:

• Het zou praktischer zijn om minder mensen tegelijkertijd naar binnen te laten (Nu deden we dit met ongeveer 8 mensen tegelijk, maar idealiter zou dit per persoon zijn. Door de tijd was dit nu niet mogelijk, maar in een ideale situatie zou dit zeker de beste manier zijn);
• Voor het lucht zou het beter zijn om een doorzichtige koker te maken in het midden van de bol, zodat het licht evenrediger verdeeld wordt en er ook geen lampjes uitsteken in de vakjes van de Wonderkast.

The final touches: lampjes, locatie en inrichting 

Donderdag 25 april

Vandaag was de laatste les om aan de wonderkast te werken, voordat we presentaties hebben na de vakantie. We hebben deze tijd gebruikt om te kijken naar het licht, de indeling en om de ruimte in ALAB te regelen. 

Voor licht hebben we gekozen voor een snoer kerstlampjes die we in de holte in het midden van de kast hangen. Hierdoor zijn er meerdere lichtbronnen en wordt het licht verdeeld, waardoor alle vakjes goed verlicht worden.
De indeling hebben we besloten door gewoon te beginnen met inrichten, en steeds aanpassen te maken totdat we tevreden waren over de inrichten. Toen hebben we daar foto's van gemaakt, zodat we bij het opbouwen van de presentatie dezelfde inrichting kunnen hanteren.

Tot slot zijn we langs geweest bij ALAB om de ruimte voor de presentatie te regelen. Na wat mail contact in de volgende dagen hebben we te horen gekregen dat we deze ruimte kunnen gebruiken! Het is wel spannend omdat we deze ruimte nog niet hebben gezien, maar daarom gaan we maandag 6 mei (de dag van de presentatie) wat eerder naar school. Zo kunnen we de ruimte zien en hebben we voldoende tijd om het in te richten zoals we willen. 

Ik ben erg trots op dit project en ik heb er heel veel zin in om het in zijn compleetheid te presenteren aan onze docenten en mede-studenten!!

Inspiratie: Teylers museum Haarlem

Vrijdag 19 april

Vandaag ben ik met Veerle en Marijn naar het Teylers museum in Haarlem geweest om inspiratie op te doen voor de wonderkast. Hieronder een indruk:

Gelasercut!

Donderdag 18 april

Vandaag was het dan eindelijk zover: we gingen lasercutten! Het ontwerp dat ik had gemaakt in Illustrator werd door Brian overgezet naar de computer die is verbonden met de lasercutter. De lasercutter sneed vervolgens heel precies uit wat ik had getekend. Ik vond het heel spannend, want dit was het moment waarop we zouden zien of mijn berekeningen en ontwerp kloppen. En dat deden ze! De onderdelen pasten perfect in elkaar en vormden samen een resultaat waar ik erg trots op ben:

Volgende week gaan we kijken hoe de wonderkast er uit ziet met lampjes er in, en welke lampjes het meest geschikt zijn. Ook gaan we alle verzamelde objecten er in leggen, om te kijken welke wel en niet geschikt zijn en om een indeling te bepalen. Tot slot gaan we naar ALAB om de locatie voor onze presentatie te regelen. 

Ontwerp af!

Woensdag 17 april

Vandaag heb ik het digitale ontwerp afgemaakt. Het was een flinke klus, met veel precisie, maar het is gelukt en daar ben ik erg trots op (ook omdat ik nog nooit eerder zoiets heb gedaan)! Morgen gaan we lasercutten! Spannend!

Nieuw ontwerp in Illustrator 

Maandag 15 april

Vandaag ben ik begonnen met het nieuwe ontwerp digitaal te tekenen in Illustrator. Dit is erg lastig, omdat het heel precies moet gebeuren. Als het namelijk niet klopt, past het design niet in elkaar en hebben we niks. 

Nieuw ontwerp

Dit is het nieuwe ontwerp, aan de hand van Brian's feedback en het design dat we hadden gezien (zie onder). Zoals al eerder gezegd wordt de kast kleiner: 40 cm hoog en 40 cm doorsnede van de grootste cirkel. De kast zal bestaan uit 7 cirkels, die naar onder en boven toe steeds kleiner worden (de middelste cirkel is dus het grootste). Rondom hebben deze cirkels acht insneden, waar zijschotten komen, die het geheel bij elkaar brengen en voor stabiliteit zorgen.

Inspiratie: missiemuseum Steyl

Ander ontwerp en categoriseren

Donderdag 11 april

Vandaag wilden Marijn en ik eigenlijk beginnen met het ontwerp van de kast uittekenen in Illustrator, maar toen we twijfelden over het formaat van het bestand en Brian erbij haalde, bleek het toch goed om het eerst nog even over het ontwerp te hebben. Brian wees ons erop dat er een aantal elementen aan ons design ervoor zouden zorgen dat het niet stabiel wordt, zoals de grootte van de middelste cirkel, waardoor deze in twee delen gelasercut zou moeten worden, en het puzzelsysteem.

Aan de hand van deze opmerkingen zijn we met z'n drieën gaan kijken naar nieuwe mogelijkheden, en toen kwamen we onderstaande design tegen. Daar gaat het nieuwe ontwerp op gebaseerd worden. Tevens wordt de kast maar de helft van de afmetingen, zodat complete stukken gelasercut kunnen worden en het dus stabieler wordt. Hierdoor wordt de kast vrij klein, maar dat biedt dan wel weer de mogelijkheid om hem op te hangen. En als we dat doen, kunnen we ook met licht gaan werken, waarvoor we de cilindervormige ruimte in het midden in eerste plaats al hadden bedacht.

​Wat in eerste instantie slecht nieuws leek, betekent dus gewoon aanpassingen maken en daarmee verder werken, wat weer tot nieuwe richtingen en ideeën leidt. 

Verder zijn we begonnen met het categoriseren van de voorwerpen die we in de kast willen plaatsen.

Inspiratie kunstenaars

Donderdag 11 april

Anne Geene
​Anne Geene is een fotograaf die de natuur observeert, analyseert en vervolgens herordend, categoriseert en vastlegt. Dit verzamelen en categoriseren van de natuur om te laten zien, sluit goed aan bij ons concept. In haar werk zie je de pure schoonheid die wij door middel van ons werk ook willen laten zien aan de wereld.

Jan Svankmajer
Svankmajer staat vooral bekend om zijn geanimeerde films, maar hij maakte ook beelden van natuurvoorwerpen zoals dieren, planten en edelstenen. Daarnaast maakte hij ook collages van afbeeldingen met natuurthema's. Zijn manier van de natuur laten zien als iets magisch sluit aan bij ons concept, omdat wij ook de mens willen laten verwonderen over de magische natuur.

Robert Kinmont
Dit werk is heel simpel, maar heeft visueel de meeste overeenkomst met het werk dat wij willen maken. Hout, veel licht, en de aandacht die vooral naar het natuurobject gaat.

Meer ontwerpen

Maandag 8 april

Inspiratie gevonden in de Hortus

Zondag 7 april

Marijn joint team kast en het ontwerpen begint!

Donderdag 4 april

Vandaag heeft Marijn zich aangesloten bij team kast! In eerste instantie twijfelde ik of ik dat wel wilde, omdat het toch mijn concept is en ik dacht dat ik het moeilijk zou vinden om dat los te laten. Maar toen ik eenmaal de knoop had doorgehakt bleek het een super goede match. Marijn deelt mijn passie voor het onderwerp en had veel goede inbreng. Samen kwamen we al snel verder. Zo bedachten we een naam voor het werk ''wonderkast'', besloten we dat Marijn beeldjes gaat maken voor in de kast, hadden we het over planning en plan van aanpak en gingen we naar Marco met het eerste ontwerp van de kast. Marco had veel ideeën, waaronder het idee om de kast helemaal te lasercutten als een soort bouwpakket en en vervolgens als een 3D puzzel in elkaar te zetten. Dit leek ons een goed idee, en na dit verder met Marco besproken te hebben gingen we aan de slag met ontwerpen:

Bespreking met Wypke en Marijn

Maandag 1 april

Vandaag in de les heb ik mijn concept besproken met Wypke en Marijn. Dit waren de belangrijkste punten:

• Het idee doet denken aan een wunderkammer of rariteitenkabinet. Toevallig (of niet!) ben ik hier ook groot fan van. Dit vergelijk komt voort uit het verzamelen en koesteren van voorwerpen en de nieuwsgierigheid en verwondering die hiermee gepaard gaat.
• Denk na over de locatie: ga je het bijvoorbeeld op school neerzetten of in het centraal station? De lokatie kan het werk weer een andere betekenis geven, dus denk hier over na en probeer het uit.
• Je geeft mensen eigenlijk als cadeautje verwondering en nieuwgierigheid een verbondenheid.
• Denk na over verschillende manieren waarop je 4D elementen kunt verwerken in het werk. Ik wil graag iets doen met licht (bijvoorbeeld de zon, maan en sterren nabootsen) en geluid (natuur geluiden opnemen). Deze zou je in het werk kunnen verwerken door middel van dubbele bodems en wanden, waardoor je bijvoorbeeld de batterij of de speaker niet ziet.
• Inspiratiebronnen: Anne Geene, Melanie Bonajo en het Teylers Museum in Haarlem.

Huiswerk opdracht

Doe een ingreep in de openbare ruimte met minimale middelen en handelingen. Documenteer de nieuw ontstane situatie.

Elektronische kabels in een cirkelvorm, geplaatst in de natuur. Uitgevoerd in het Westerpark op zondag 31 maart. De cirkelvorm symboliseert elektronische verbondenheid in een stedelijk gebied, waar de verbondenheid met de natuur steeds minder wordt.

Les 7: Nieuwe opdracht - landscape/cityscape

Maandag 25 maart

Vandaag hebben we het thema ''humor in de kunst'' afgesloten door naar ieders voorlopige video's te kijken en elkaar feedback te geven. Daarna was het tijd voor de het nieuwe thema, en de nieuwe opdracht: landscape/cityscape. Aan dit thema zullen we de komende 6 weken werken en tijdens dit thema zullen de vakken 3D en 4D gecombineerd worden. De opdracht is om een installatie te maken binnen het thema, vanuit menselijk maat en met 3D/4D technieken, die in de omgeving geplaatst zal worden. Na de les ging ik meteen aan de slag met brainstormen, en dat bleef ik de hele week doen:

Al snel kwam ik tot de conclusie dat ik graag iets wil doen met het thema verbondenheid. Dit kan ik op de volgende manier goed plaatsen binnen het thema landscape/cityscape: in stedelijke gebieden zijn mensen erg met elkaar verbonden. Dit gaat voornamelijk via moderne middelen zoals bellen en internet. Maar hoe meer de mensheid via deze middelen verbonden raakt, hoe kleiner de echte verbondenheid wordt. De verbondenheid met de natuur gaat steeds meer verloren, en dit is niet goed voor de mens. Hoe verder de mens verwijderd raakt van de natuur, hoe zieker we worden. Ik wil door middel van mijn concept duidelijk maken dat de mens die connectie met de natuur weer moet gaan zoeken. Dat deze connectie niet alleen noodzakelijk, maar ook leuk en bijzonder kan zijn.

Hiervoor heb ik het volgende concept bedacht: Ik ga een kast maken in de vorm van een grote globe (omdat ronde vormen, met name cirkels en dus ook globes, symbool staan voor verbondenheid). Deze kast zal ongeveer 1-1,2 m. hoog zijn, zodat mensen er niet alleen om heen kunnen lopen, maar ook aan alle kanten voor kunnen gaan zitten. Rondom zullen allemaal kleine laatjes en deurtjes komen, en achter elk deurtje en in elk laatje komt een bijzonder voorwerp uit de natuur. De kast zal geplaatst worden in een stedelijke omgeving. Het doel is om mensen nieuwsgierig te maken, en hen zo te laten ontdekken en verwonderd te worden over de natuur. Dit is de eerste stap naar weer een connectie opbouwen met de natuur.

Video is af!

Tekst?

We hebben uitgeprobeerd hoe het is als we tekst toevoegen aan de video. Max heeft hier twee experimenten mee gedaan:

Uiteindelijk besloten we dat we het filmpje zonder tekst toch sterker vinden.

Les 6: aaaaand action!

Maandag 18 maart

Vandaag zijn Sarah, Max en ik gaan filmen. Het was een struggle, omdat alles heel precies moest, maar na heel wat gescheld, getier en gelach zijn we eindelijk klaar met filmen! Tijdens het filmen kwamen we er achter wat er wel en niet werkt op beeld, ds sommigen dingen hebben we uiteindelijk niet gedaan of veranderd. Dit resulteerde in 8 conceptjes die we gaan gaan samenvoegen tot een concept door middel van editen. Dit zijn de lossen onge-edite clips (inclusief bloopers en frustraties!):

Les 5: Let's start over: intersectioneel normatief

Maandag 11 maart

Vandaag zouden we eigenlijk gaan filmen, maar door menig tegenslag kwamen we langzaam tot de conclusie dat ons originele concept niet realistisch haalbaar was. Al eerder hadden we een tweede concept bedacht, en nu bleek dat goed uit te komen, want dit concept is veel haalbaarder, en vinden we net zo leuk. We hoeven er minder voor uit te kast te trekken, en kunnen toch iets maken waarmee we zeggen wat we willen zeggen en waar we trots op zijn. 

Concept ''Intersectioneel normatief''
We willen graag de kijker iets duidelijk maken over gelijkheid. Niet alleen de gelijkheid tussen man en vrouw, zoals klassiek feminisme, maar ook over genderexpressie, gender identiteit, ras, seksualiteit, welvaart, stand, leeftijd, religie, lichaam en handicaps. Intersectioneel feminisme dus. Deze thema's stellen we aan de kijk door middel van esthetisch aangename, simpele beelden, waarbij aan de hand van voorwerpen de ongelijkheid -de huidige situatie- en vervolgend de gelijkheid -de wenselijke situatie- wordt uitgebeeld. We hebben voor dit thema gekozen, omdat het voor ons allemaal belangrijk is. We zijn zelf een minderheid, dus we weten hoe dat is. En dat is eigenlijk gek. Dat zou eigenlijk niet zo moeten zijn. Want niemand is hetzelfde (gelukkig!), maar wel iedereen is gelijk!

Hier een lijst van de thema's en hoe we ze gaan verbeelden:

• Ras: dit beelden we af door verschillende kleuren foundation in doorzichtige flesje op een rijtje te zetten. Eerst staan sommige fles meer naar achter dan andere flesjes, wat de ongelijkheid verbeeld, daarna staan alle flesjes op gelijke hoogte in de rij, wat gelijkheid verbeeld. 
• Gender: dit beelden we af met verschillende kleuren potloden. Eerst is er alleen een blauw en een roze potlood, die een man en een vrouw in de klassieke tweesplitsing moeten voorstellen, daarna zijn er meerder kleuren potloden die een spectrum vormen ertussen.
• Seksualiteit: dit beelden we af door middel van bestek. Eerst zijn er een mes en een vork, die een heterokoppel verbeelden, daarna zijn er twee vorken, twee messen, een vork met twee messen etc., die homoseksuele en poli-amoureuze relaties verbeelden. 
• Vrouwen oppressie: dit beelden we af met een barbiepop. Eerst ziet de Barbie er uit als een klassieke Barbie, zoals de maatschappij doorgaans wilt dat vrouwen er uit zien, daarna heeft ze kort haar en een andere look, wat laat zien dat ze er uit mag zien zoals ze zelf wilt, en daardoor niet minder vrouw is.
• Gelaagdheid: dit beelden we af met verschillende doosjes die in elkaar passen. Eerst is alleen het buitenste doosje zichtbaar, de oppervlakkigheid, daarna zijn ook de doosjes die er inzitten zichtbaar, de gelaagdheid. 
• Welvaart: dit beelden we af met glazen water. Eerst zijn er twee glazen, de een groter dan de ander, wat symboliseert dat de een welvarender is dan de ander, daarna zijn die glazen gevuld met dezelfde hoeveelheid water, wat laat zien dat ze vanbinnen gelijk zijn. Opvallend is dat het water in het grote glas kleiner zal lijken. 
• Leeftijd: dit beelden we af met een zandloper en een elektrische klok. De zandloper en de elektrische klok laten beiden het verstrijken van tijd zien. De een is ouder dan de ander, maar ze doen allebei dezelfde taak, even goed. 
• Religie: dit beelden we af met kaarsen. De kaarsen zijn allemaal hetzelfde, alleen hebben ze elk een symbool van een religie. Ze zijn dus verschillend, maar hetzelfde, en ze branden hetzelfde.
• Lichaam: dit beelden we af met krentenbollen. Eerst zijn er een grote is een kleine krentenbol, die grote/dikke en kleine/dunne mensen symboliseren. Daarna zijn beide krentenbollen opengesneden en is er aan de binnenkant hetzelfde hartje te zien, wat symboliseert dat we vanbinnen allemaal hetzelfde zijn.
• Handicap: dit wordt verbeeld door ...
• Stand: dit wordt verbeeld door...

De shots zullen heel clean zijn. We gaan filmen in een studio, zodat we controle hebben over de belichting. Als achtergrond gebruiken we kartonnen vellen papier, steeds in een andere kleur, die past of juist contrasteert met de voorwerpen. Door deze kleuren met daarvoor alleen de voorwerpen en verder niks, willen we een look creëren die simpel, clean en esthetisch aangenaam is. Dit zal krachtige beelden opleveren. Deze manier van verbeelden is geïnspireerd op ....

Een valkuil is het te duidelijk over willen brengen van de boodschap. Om dit te voorkomen zullen we interessante en/of intrigerende beelden moeten maken. 

Plan en storyboard

Les 4: Concept 4D Film ‘’Queer is normal’’

Maandag 4 maart

Het thema van de film is ‘’Queer is normal’’. Met deze film willen we licht schijnen op het fenomeen dat Queer nog steeds als ‘’anders’’ en cishet nog steeds als ‘’normaal’’ wordt gezien. We zullen gebruik maken van omkering, het omdraaien van de realiteit, om te laten zien hoe belachelijk dat het eigenlijk is.

De film zal beginnen met shots van een queer gezelschap, bestaande uit verschillende mensen, die zich klaarmaken om er op uit te gaan. Dit zal een soort montage worden van close-up shots, waarbij verschillende aspecten van het klaarmaken te zien zijn. Dit zijn bijvoorbeeld:

• Een panty die over een harig mannenbeen wordt getrokken
• Hoge hakken die aan mannenvoeten worden getrokken
• Een man die zich opmaakt
• Iemand die een binder aandoet
• Verschillende mensen die hun kleren aandoen en sieraden omdoen

Na deze montage van close-up shots, zullen er overall shots zijn van de personen die nu helemaal klaar zijn. Vervolgens zie je deze personen naar buiten lopen. Eenmaal buiten zien we eerst de omgeving, daarna een medium shot van een stelletje dat aan het water zit. Dan zien we het queer gezelschap langs het stelletje aan het water lopen. Het gezelschap ziet het stelletje, stopt met lopen en reageert geschokt.

Dit is een commentaar op de realiteit, waarbij queer mensen vaak aangekeken worden en er geschokt op hen wordt gereageerd, terwijl dit eigenlijk heel normaal is - of in ieder geval zou moeten zijn. Dit willen we dan ook aan de kaak stellen met deze film.

We zullen deze film op school filmen. De klaarmaak scènes kunnen in de studio gefilmd worden, en de buiten scènes kunnen net buiten school gefilmd worden. We kunnen zelf het queer gezelschap spelen, en klasgenoten vragen om het stelletje aan het water te spelen. Deze scene kan naast school aan het water opgenomen worden.

Benodigdheden:

• Camera, microfoon, statief
• Figuranten die het stelletje spelen
• Studio reserveren
• Lampen
• Make-up
• Hakken
• Panty
• Binder
• Typische kleren en sieraden
• ….

Les 2 - Editen

Maandag 11 februari

We begonnen de les met een soort speeddaten voor de eindopdracht, waarbij Max zich bij Sarah en mij heeft aangesloten. Vervolgens hebben we met z'n drieën de bestaande concepten besproken en zijn we hier verder op ingegaan. Na een gesprek met Wypke weten we waar we verder nog aan moeten denken en kunnen we verder met brainstormen en daarna een concept kiezen en uitwerken.

Ook hebben we vandaag les gehad over editten. We kregen eerst instructies van Brian, en daarna mochten we zelf aan de slag. Ik heb een remix gemaakt van onze originele ''de ongemotiveerde student'' film, door alle losse filmpjes op de knippen in fragmenten en die vervolgens de mixen tot een geheel. Het fragment van Marijn zat er origineel ook in, maar dit vind ik te traag en paste dus niet echt bij het geheel, daarom heb ik dit er later uitgehaald. Dit is het eindresultaat:

Ik ben tevreden met het resultaat, zeker als je je bedenkt dat ik nog nooit een video had ge-edit en dat dit in 20 min. is gedaan. Wel vind ik dat ik wat creatiever aan de slag had kunnen gaan door meerdere technieken te gebruiken, buiten alleen knippen en husselen. Hier wil ik dan ook nog graag mee gaan oefenen.

Brainstormen met Sarah

Vrijdag 8 februari

Vandaag heb ik met Sarah gebrainstormd voor ideeën voor onze film. Dit is wat er uit kwam:

• Thema: toxic masculinity. Idee: het heel erg overdrijven van toxic masculinity, door een man af te beelden die overdreven bang is voor bijvoorbeeld roze kleren, maandverband, emoties tonen en maandverband. Dit zouden we af kunnen beelden door een man door zijn huis te laten lopen waarbij hij al deze elementen tegenkomt (met horrormuziek op de achtergrond), en steeds banger wordt.
• Thema: gender roles. Idee: Het belachelijk maken van gender rollen door een klassiek jaren 50 huishouden af te beelden, De man komt thuis na het werk en roept ''Honey, I'm home!'' naar zijn vrouw die in de keuken staat te koken. Maar dan zijn de rollen omgedraaid. De man is de vrouw en de vrouw is de man. De film in zwart-wit om te benadrukken hoe ouderwets deze ideeën over gender zijn. Note: niet super origineel.
• Thema: toeristen. Idee: Irritaties aan toeristen verbeelden door het door te trekken in angst. Een persoon rent in paniek en bang door de stad, met een groep toeristen achter zich aan. Dit gaat door en door tot uiteindelijk iemand de persoon op z'n schouder tikt en duidelijk maakt dat deze persoon per ongeluk een vlaggetje aan de tas heeft hangen, waardoor de toeristen dus volgden. Ook dit met horrormuziek op de achtergrond.
• Thema: toxic femininity. Idee: een overdrijving van de maatschappelijke normen waaraan een vrouw moet voldoen. Dit wordt afgebeeld door Sarah en ik in pruiken, met make-up op en bepaalde kleding aan. Plot: ?
• Thema: fat people. Idee: omdraaien van de realiteit om duidelijk te maken hoe belachelijk het is. Een dun meisje loopt een kledingwinkel binnen. Ze wordt aangesproken door een medewerker, die zegt: ''Sorry, we hebben uw maat niet. We hebben alleen maat 42 en groter.''
• Thema: queerness is normal. Idee: omdraaien van de realiteit om duidelijk te maken hoe belachelijk het is. Een groep overdreven queer uitziende mensen loopt over straat en komt langs een hetero bar. Ze kijken hier geschokt en vol afkeer naar en maken opmerkingen.

Les 1: Humor in de kunst & film

Maandag 4 februari 2019

Vandaag was de eerste les 4D in het nieuwe semester en tevens ook de eerst les 4D van Wypke! We gaan de komende zes weken aan de slag met het thema humor in de kunst. De eerste opdracht was een om in groepjes een filmpje te maken met als onderwerp een ontspoorde handeling, waarin natuurlijk humor een rol speelt. We moesten een storyboard maken, en scenes opnemen. Daarna gingen we de filmpjes van elk groepje bekijken. Het was heel erg grappig - we hebben flink gelachen - maar ook ontzettend leerzaam! We leerden over het verschil tussen een scene en een shot, het belang van continuïteit, camera technieken, compositie, beweging, scherpte en snelheid.

Dit was ons filmpje:

​Tot slot kregen we de opdracht voor de komende periode: maak een video, waarbij je humor inzet om een voor jou belangrijk thema aan de kaak te stellen of uit te lichten. Het filmpje mag 1 - 3 minuten duren. 

Ik ging meteen brainstormen over voor mij belangrijke thema's en kwam uit bij gender. Vrij snel vroeg Sarah of ik samen wilde werken en dit leek me een goed idee. Niet alleen omdat we goed samen kunnen werken, maar ook omdat ik denk dat Sarah's feministische inslag en mijn transgender inslag een interessante combinatie vormen en elkaar goed aanvullen. 

Eindreflectie semester 1

Feedback Nienke

• prettig in de klas en een verbindende factor
• blog is heel goed
• harde werker
• sterk concept
• goede begrenzing: niet de diepte ingaan is ook juist goed
• plaatsing en proces was goed
• wel veel vergelijkbare portretten in close-up
• mag meer techniek
• bovenste foto was het beste, want dit was een interpretatie i.p.v. het namaken van het originele shot

Reflectie en punten voor volgend semester 
4D zat voor mij vol verassingen. De dingen die ik dacht super leuk te vinden, zoals fotografie, vielen een beetje tegen, en de dingen waar ik tegenop zag, zoals de soundscape, was helemaal super. Zo zie je maar weer dat je tantevoren nooit kunt weten wat een vak gaat zijn en hoe je er in komt te staan. Tijdens Novum heb ik alles uit de kast getrokken en daardoor ook ontzettend veel geleerd in een korte tijd. Bij Selfie was dit was minder, en ik denk dat ik echt wat steken heb laten vallen met wat ik had kunnen leren qua fotografie techniek. Wellicht omdat ik onder de indruk was van andermans resultaten en natuurlijke talent en daardoor het veilig bleef spelen. Mijn doel voor volgend semester is dan ook om me niet tegen te laten houden door technieken waar ik tegenop kijk, maar juist lekker te experimenteren en los te gaan en vooral dat veilige wereldje achter me te laten.

Beeldende beoordeling

Vrijdag 25 januari

Final selection

Fotosessie Jules

Vrijdag 4 januari

Vandaag ben ik aan de slag gegaan met de laatste foto voor het eindwerk Selfie. Dit is de foto gebaseerd op het shot van Jules uit St. Elmo's Fire. Ik wist al van tevoren dat het moeilijk zou zijn om hier te recreëren op een manier dat het er op leek, dus bij deze foto heb ik dat echt losgelaten en me puur gefocust op het gevoel en de emotie van de foto, namelijk een depressieve chaos op bed. De plek waar je op zo'n moment leeft en alles overhoop haalt.

Ik begon met het bepalen van de set. Na het verplaatsen van de camera (met statief) tot deze goed stond, heb ik mijn bed overhoop gehaald en alle losse elementen (kussens, knuffels, lakens en dekens, overal neergegooid. 

Daarna was het tijd om zelf in beeld te komen. Ik was alleen en maakte daarom gebruik van de timer. Dan rende ik snel naar het bed en zodra de piep ging haalde in een paar seconden (sluitertijd) mijn bed overhoop. Daarna liep ik terug naar de camera om te kijken naar het resultaat en wat er beter of anders kon. Dit resulteerde in een hoop op en neer geren en uiteindelijk in dit shot:

Techniek
Ik heb in deze foto gebruik gemaakt van een lange sluitertijd, zodat de beweging goed te zien is. Hierdoor ervaar je echt de chaos die zich afspeelt. Verder heb ik gebruik gemaakt van een klein diafragma, zodat zowel ik als de achter- en voorgrond scherp zouden zijn. Tot slot heb ik gebruik gemaakt van een gemiddelde ISO, omdat het redelijk gewolkt was. Qua attributen heb ik alle losse elementen van mijn bed gebruikt, en het origineel los gelaten om zo veel mogelijk mijn eigen versie te creëren. 

Reflectie
Dit was een lastige foto om te maken, ook omdat ik alleen was. Ik vond het echter super leuk om te doen! Dit was mijn kan om nog eens aan de slag te gaan met een lange sluitertijd, iets dat ik nog wilde. Ik vond het een lastige keuze om het originele shot los te laten, maar ik denk dat dit een juiste keuze was, omdat ik het niet goed na kon maken, en het dus sterker zou worden als ik er dan helemaal mijn eigen versie van zou maken. Ik denk dat dit goed heeft uitgepakt en dat de chaos goed over is gekomen op de foto.

Fotosessie foto's Charlie, Lara en Elio

Donderdag 27 december

Vandaag ben ik aan de slag gegaan met het maken van een aantal foto's voor het eindwerk Selfie. Dit waren de foto's gebaseerd op de scenes uit The Perks of Being a Wallflower (Charlie), Girl (Lara) en Call Me By Your Name (Elio).
​
1. Charlie
Werkproces
Als eerste ging ik aan de slag met de foto van Charlie, die ik in mijn slaapkamer bij mijn moeder ging maken. Ik begon met het bepalen van de set. In mijn slaapkamer is een blauwe muur die ik graag als achtergrond wilde gebruiken. Ik bepaalde het frame en welke dingen ik er wel en niet in wilde hebben. Ik wilde dat er wel objecten te zien zouden zijn in de achtergrond, maar niet te veel en geen afleidende objecten. 

De kadrering was goed, maar er moesten nog objecten verwijderd worden.

Nu was het goed, maar de witbalans en ISO dienden nog aangepast te worden.

Klaar!

Daarna was het tijd om zelf voor de camera te gaan zitten. Ik had alle instellingen goed gezet, zodat mijn moeder en lieftallige assistente alleen maar op het knopje hoefde te duwen. Ik keek dan steeds tussendoor naar het resultaat en maakte aanpassingen indien nodig.

Testshot om te kijken naar de kadrering.

Toen ik een stukje naar voren ging kwam ik er achter dat er aan andere lichtval was en daardoor meer contrast.

Ik besloot dat het beter was om mijn bril af te doen.

Hier lijkt het net alsof ik moet niesen!

Ik fronste te veel.
​

Het eindresultaat

Techniek
Ik heb gebruik gemaakt van een korte sluitertijd, een lage ISO en een groot diafragma, zodat het moment stilstaat, en ik scherp ben, maar de achtergrond niet. Qua attributen heb ik een donkere blouse aan om de kleding in het originele shot enigszins te matchen.

Reflectie
Ik ben tevreden met deze foto. De elementen in de originele foto die van belang zijn -voornamelijk de emotie, maar ook de blauwe achtergrond, dat het een slaapkamer is en tot een bepaalde hoogte ook de outfit- heb ik goed terug laten komen. Het voornaamste vind ik de emotie in het moment en die heb ik denk ik goed weten te vangen; het verdriet in mijn gezicht en de handen voor mijn mond. Ik denk dat er ook een goede diepte in de foto te zien is, door het diafragma. Hierdoor is het ook meteen duidelijk dat de focus in dit moment helemaal naar mij en vooral naar de emotie gaat. Tot slot vind ik het contrast aanwezig, maar wel subtiel, wat sterk is.

2. Lara
De tweede foto is uit een scene van de film Girl. Deze is ook genomen op mijn slaapkamer bij mijn moeder thuis. Daar is namelijk een geel gordijn dat het gordijn uit het originele shot goed matcht. 

Het gordijn

Ik vroeg mijn moeder om me een vervelende vraag te stellen, zodat ik de gewenste emotie voor de foto zou tonen. Hier moest ik af en toe wel om lachen.

Testshot

Goed, maar ik moest iets meer met mijn hoofd naar de camera gedraaid. 

Het eindresultaat

Techniek
Ik heb gebruik gemaakt van een korte sluitertijd om het moment te vangen, een hoge ISO omdat het vrij donker was en een gemiddeld diafragma, zodat zowel ikzelf als de achtergrond scherp zijn (een gemiddeld diafragma was hierbij voldoende omdat ik  niet ver van de achtergrond af stond). Qua attributen heb ik gebruik gemaakt van de gordijnen in mijn kamer en een zwart shirt aangetrokken om de kleding in het originele shot enigszins te matchen.

Reflectie
Qua setting was dit shot makkelijk om te creëren, maar de emotie was moeilijk na te bootsen. Ik vroeg mijn moeder om me ongemakkelijke, gemene en ongepaste vragen te stellen, maar deze hadden niet echt het gewenste effect. Op een gegeven moment merkte ik daarom dat ik echt in mezelf moest gaan en de emotie op moest zoeken en me hierin in moest leven, Toen kwam eindelijk de juiste emotie op beeld, maar ik twijfel wel of het voor de kijker duidelijk is wat er wordt bedoeld. Ik vind dat het beeld namelijk ook een bepaalde afkeuring uitstraalt, maar dit vind ik dan ook wel weer onderdeel van het gevoel.

3. Elio
Als laatste was de eindscène uit Call Me By Your Name aan de beurt. Als locatie heb ik voor de woonkamer in mijn moeders huis gekozen, omdat daar een groot raam aanwezig is. Om het warme licht van de openhaard uit het originele shot te recreëren, heb ik gebruik gemaakt van een oranje lamp.

Dit was de achtergrond, maar ik vond het te druk, dus ik heb steeds meer spullen weggehaald, totdat het uiteindelijk rustig genoeg was.

Net zoals eerder zette ik eerst een andere persoon (mijn moeder) in het frame om te testen hoe het er uit zag en om de juiste instellingen te doen.​

Onscherp

Scherp

Storende objecten uit frame verwijderd

Meer storende objecten uit frame verwijderd

Daarna was het tijd om zelf in het frame te gaan zitten:

En na wat geschuif en emotie-triggering, was dan hier het uiteindelijke shot:

Techniek
Ik gebruik gemaakt van een lage ISO, omdat er vrij goed licht was. Daarnaast heb ik gebruik gemaakt van een korte sluitertijd, om het moment te bevriezen, en een groot diafragma, zodat ikzelf scherp ben, maar de achtergrond niet, en de focus dus naar mij en de emotie gaat. Qua attributen heb ik geprobeerd de achtergrond zo rustig mogelijk te houden. Ik wilde wel graag een raam in het shot, net als in het originele shot. Qua kleding heb ik het simpel gehouden, om niet af te leiden van de emotie.

Reflectie
Ik huil niet heel duidelijk op deze foto, wat ik jammer vind, maar hij straalt evengoed een bepaald verdriet uit, en een kalmte die essentieel is voor het gevoel dat ik wil overbrengen. Ik vind dat het licht uit het raam en het oranje licht op mijn gezicht goed in balans zijn. Het oranje licht had wellicht iets feller gemogen, wat duidelijker aanwezig, maar ik vind de subtiliteit ook wel wat hebben eigenlijk. Tot slot vind ik het wel storend dat er nog een aantal voorwerpen te zien zijn in de achtergrond die onbedoeld de aandacht trekken. Ik doel hierbij op de plant helemaal links en de kleine radio rechts naast mijn hoofd. De plant kan ik er wel nog afsnijden gelukkig, maar de radio helaas niet. Op een paar kleine dingen na, al met al, ben ik tevreden met deze foto.

Oefenpresentatie

Donderdag 20 december

Ondanks dat ik nog maar een foto klaar had (en een testfoto), heb ik er toch voor gekozen om vandaag de proefpresentatie te doen, omdat ik graag feedback wilde. Om de gaten van de ontbrekende foto's op te vullen, heb ik testfoto's en de originele shots waar de uiteindelijke foto's op gebaseerd zullen zijn gebruikt voor de presentatie. In Photoshop heb ik een langwerpige afbeelding gemaakt waar alle foto's onder elkaar staan. Ik heb hiervoor gekozen omdat het doet denken aan de ouderwetse manier van films afspelen, en dit dus bij het onderwerp past. Als presentatie methode heb ik gekozen voor een beamer, wederom omdat dit bij het thema van films past.

Het duurde even om alles goed op te zetten, maar gelukkig had ik hulp van Brian. Toen alles stond was het tijd om te presenteren. Ik had acht minuten de tijd om te vertellen over mijn concept. Ik vertelde de aanleiding, het onderwerp en behandelde de individuele foto's op thema en persoonlijke betekenis.

​Reflectie 
Ik vond dat ik onvoorbereid goed kon vertellen over mijn concept, maar ik praatte veel te lang. Ik had het in kunnen korten door bijvoorbeeld de aanleiding weg te laten, en ook niet elke individuele foto te behandelen, maar meer over het globale thema te spreken.

Feedback (van Nienke en de klas)

• ​Heb je er over nagedacht of je de scenes precies na wilt doen?
• Manier van projecteren op de muur is sterk, want geeft film gevoel, maar de kwaliteit van de foto's is aanzienlijk minder. Sterke aanrader om de foto's wel uit te printen, omdat anders de details en de kwaliteit van de beelden verloren gaan. Het is mogelijk om de foto's op een rol onder elkaar te printen, dan behoud je het film gevoel, en heb je ook de kwaliteit.
• Mogelijkheden: de foto's over de uitgeprinte foto's heen beamen, de originele shots waar de foto's op gebaseerd zijn naast de uitgeprinte foto's beamen, foto's toch beamen en uitgeprinte foto's er naast. 
• Je hebt erg lang gesproken. Je hebt straks tijdens de eindbeoordeling 2 minuten per vak. Vertel niet wat je niet hebt gedaan en waar je je zorgen over maakte, maar vertel de opdracht en wat je er mee hebt gedaan, wat is je concept etc. 
• Denk dus na over wat je wilt vertellen, wat je wilt laten zien en hoe je dit wilt laten zien. Laat je proces zien. Maak een verdeling tussen de vakken.
• Hoe ga je de technieken die je hebt geleerd in de les toepassen in het maken van de foto's?
• Denk er over na dat je verwijst naar bewegende beelden (film) en hoe je dit vertaald naar beeld. Bijvoorbeeld 
• Denk na over wat jouw toegevoegde waarde aan de foto's is, en hoe je dit uit kunt beelden door middel van fototechniek.
• Denk na over welke elementen van de foto's je wel en niet wilt overnemen, en wat de betekenis daarvan is.

Reflectie feedback - wat ik vooral mee ga nemen uit de feedback is:

• Ik ga goed nadenken over de elementen van de originele shots die ik wél terug wil laten komen in mijn foto's, omdat ze een bepaalde betekenis hebben, en welke elementen niet, omdat ze niet belangrijk zijn;
• Ik ga de foto's sowieso uitprinten, onder elkaar, en of ik dan ook ga beamen en wat ik ga beamen, daar moet ik nog goed over na gaan denken;
• Ik ga voor de eindbeoordeling van te voren bedenken wat ik wil vertellen en dit ook oefenen en timen, zodat ik het echt kort kan houden en bij de kern kan blijven.

Gesprek Sappho

Donderdag 13 december

Sappho had vandaag individueel gesprek met Nienke, en ik was haar persoon B, oftewel haar rechter hand. Tijdens het gesprek luisterde ik mee en maakte ik aantekeningen. Na het gesprek zijn Sappho en ik even gaan zitten om alles na te bespreken en aan de hand van de feedback van Nienke te brainstormen over haar concept. Ik vond het leuk om samen met Sappho te brainstormen, omdat ik brainstormen heel leuk vind, en ik denk dat ik er ook goed in ben om andere verder te helpen door de juiste vragen te stellen, maar ik vond het ook lastig, want ik wil ook niet te ver gaan, want het blijft iemand anders' concept en niet het mijne.

De rest van de les heb ik niks meer gedaan. We hadden die dag erg vervelend nieuws ontvangen, en de hele klas was van slag. Ik vond het vooral belangrijk om gewoon met m'n vrienden uit de klas te zijn, om er voor elkaar te zijn.

​Volgende week ga ik er weer vol tegenaan!!

Eerste foto's selfie

Donderdag 6 december

Vandaag ben ik aan de slag gegaan met de eerste foto: die van The Breakfast Club. Samen met Romy, Veerle en camera met statief vertrok ik naar buiten, de kou in. We kozen een plekje op het grasveld naast school. Toen de setting was bepaald, plaatste ik Romy in het frame, om te kijken naar de kadrering, en om de juiste instellingen te doen.

Daarna was het tijd om zelf in het frame te gaan staan. De instellingen stonden goed, en Romy regisseerde mij, zodat ik de juiste houding en uitstraling had. Tussendoor liep ik dan terug naar de camera om te kijken naar het resultaat en te kijken wat anders moest.

Door de wind was het erg lastig om goed stil te blijven staan, waardoor bovenstaande hilarische foto's uit voort zijn gekomen.

Op veel foto's, zoals deze, bewoog ik te veel, en ik wilde juist de balans vinden van een beetje beweging, bijvoorbeeld in mijn arm of voet, maar dat mijn gezicht wel scherp is.

Deze foto is goed, behalve dat ik mijn uitdrukking niet helemaal kloppend vinden. Het straalt niet de trotse overwinning uit wat het zou moeten.

Uiteindelijk hadden we de goede foto te pakken:

Techniek
Ik heb gebruik gemaakt van een klein diafragma, zodat het hele beeld scherp is, net als bij het originele beeld uit de film. Daarnaast heb ik gebruik gemaakt van een gemiddelde ISO (800), omdat het bewolkt was buiten, en een lange sluitertijd, zodat er beweging te zien is, maar niet te lang, zodat bepaalde delen, zoals mijn gezicht, wel scherp zijn. Qua attributen heb ik de achtergrond enigszins proberen na te bootsen en kleding aan te doen die doen denken aan het originele personage.

Reflectie
Dit was de eerste foto voor de selfie serie, en het was allemaal even nieuw en dus een kwestie van uitvogelen wat werkt. Ik wilde natuurlijk zelf de instellingen doen, omdat het mijn foto zou worden, maar dat was lastig omdat ik er ook zelf op moest staan. Toen bedachten we dat Romy eerst voor de camera kon staan, zodat ik alles juist in kon stellen en we vervolgens konden wisselen. Dit was een goed leermoment en heb ik dan ook bij latere fotosessie toegepast.
Verder was het even uitvogelen hoe ik mezelf moest regisseren, maar uiteindelijk bleek dat vooral een kwestie van vaak op en neer rennen tussen set en camera om te kijken naar het resultaat en aanpassingen te maken.
Het was dus een hele achtbaan van vallen en opstaan (letterlijk en figuurlijk), maar daardoor ook een enorme leerschool, over wat er allemaal komt kijken bij het maken van één shot, en wat de beste manieren zijn om dit aan te pakken.
Uiteindelijk ben ik heel blij met deze foto. Ik vind de setting en mijn outfit zodanig dat het doet denken aan het originele shot, maar ook dat het heel eigen is. Het belangrijkste vind ik wat deze foto uitdrukt, en ik vind de trots goed af te lezen van mijn gezicht en de overwinning van mijn houding. 

Test foto Elio 

Zondag 2 december

Vandaag heb ik geëxperimenteerd met testshots voor een van de uiteindelijke foto's: de eindscène van Call Me By Your Name. Helaas deed de camera van school het niet, dus hebben we gewerkt met een camera van een mobiele telefoon. Ik was bij mijn moeder thuis in Limburg. Ik wilde haar woonkamer als set gebruiken. Het raam in de woonkamer leek me een goede achtergrond en ze heeft een oranje lamp, die fungeerde als lichtbron op mijn gezicht (Elio zit in de scene voor de openhaard). Toen de set was ingericht, was het tijd om testfoto's te gaan maken:

1. De camera moet dichter bij, het kader moet kleiner

4. Oke goed, maar nu zonder in de camera te kijken

2. Minder oranje licht
​

5. Hmm?

3. Oke goed, en nu huilen
​

6. Net iets meer contrast in het gezicht 

Voor een eerste testshot (met mobiele telefoon camera!) vind ik dit zeker niet slecht. Ik denk dat de set qua kleur en hoeveelheid voorwerpen rustig mag. Dit kan ik doen door iets te verplaatsen, en kussens, planten en dergelijken uit het frame te zetten. Qua kadrering denk ik dat de camera nog wat dichter bij m'n gezicht mag. De focus kan dan ook goed op m'n gezicht liggen. Ik denk dat ik qua emotie nog wat beter moet oefenen. Wellicht iets langer door huilen en als het huilen op z'n einde loopt dan de foto maken. Opvallend vind ik de foto waar ik in de camera kijk het sterkste, dus wellicht ga ik er voor kiezen om dat te doen, mocht dat uiteindelijk ook sterker blijken dan wanneer ik wegkijk.

Schetsen serie

Donderdag 6 december

1. Call Me By Your Name - End Scene

Wat betekent deze scene voor mij?
Gedurende de film moet de hoofdpersoon Elio een aantal keer huilen. Elke keer is er iemand bij om hem te troosten: zijn moeder, zijn vader, een vriendin of zijn geliefde. Aan het einde van film, tijdens de laatste scene, moet Elio ook huilen, maar dit keer is het veel minder heftig, en bovendien huilt hij alleen. Ondanks dat hij niet alleen is in huis, gaat hij niet naar iemand toe om getroost te worden. Deze scene gaat er over dat Elio vrede leert hebben met zijn pijn en zijn verdriet, en daarmee ook zichzelf kan troosten. Het is oké dat hij zich zo voelt, en hij laat het gevoel er zijn, ervaart het, en accepteert het. 

Deze scene maakt een diepe indruk op mij. Niet alleen omdat het briljant geacteerd is en daarnaast een indrukwekkend en sterk einde van de film (het is één take van 4 minuten zonder cuts). Maar vooral omdat ik mezelf er in herkende. Jaren lang heb ik gestruggled met heftige pijn en verdriet en er kwam een punt, niet al te lang geleden, waarop ik hier anders mee om begon te gaan. Het gevoel mocht er zijn. Ik ervoer de pijn die ik voelde

maar het sloeg niet meer in als een bom. Ik begon vrede te krijgen met mijn pijn en kon het laten zijn. Niet veel later zag ik deze film, met deze scene aan het einde, en ik herkende mezelf er erg in.
Deze film heeft sowieso erg veel voor mij betekend, omdat het mijn liefde voor film weer nieuw leven inblies, en het mij een spiegel voorhield en inzichten gaf op een moment dat ik het erg nodig had. Kortom een film die erg belangrijk is voor mij persoonlijk en ook een belangrijk keerpunt markeert.
​

2. Billy Elliot - Running Through the Streets

​Wat betekent deze scene voor mij?
Ik ben opgegroeid met films. Mijn liefde voor film heb ik denk ik geërfd van mijn moeder, die mij van jongs af aan al allerlei films liet zien, waaronder Billy Elliot. Een klassieker, waarvan ik toen ik klein was niet alle complexe thema's begreep, maar nu ik ouder ben nog meer ben gaan waarderen.

Een van mijn favoriete scenes, al vanaf dat ik klein was, is de scene waarin Billy door de straten rent en danst in een uitspatting van vreugde. Op die leeftijd was ik zelf ook zo als ik blij was, en hoewel ik dat nu niet snel meer doe, herken ik nog steeds mezelf er in.

Deze scene doet me denken aan alle onbezorgde en met vreugde gevulde momenten in mijn jeugd (en nu nog af en toe). Het staat symbool voor die mooie momenten.

​

3. The Breakfast Club - End Scene

​Wat betekent deze scene voor mij?
Zoals ik al zei ben ik opgegroeid met films. De klassieker The Breakfast Club mag natuurlijk niet ontbreken in dergelijke opvoeding. Ik heb deze film niet overdreven wel 30 keer gezien denk ik. Toen ik klein was, was ik denk ik een beetje verliefd op John Bender, the bad guy. Aan het einde van de film loopt hij de school uit, en weg over het sportveld. Hij steekt zijn vuist in de lucht en het beeld bevriest. Met dit iconische beeld eindigt de film.

John heeft een moeilijk leven. Zijn thuisleven is erg zwaar en op school gaat het niet veel beter. In de film begint hij een romantische relatie met Claire, ''het populaire meisje''. Aan het einde van de film steekt hij zijn vuist in de lucht als blijk van overwinning, omdat hij weet dat hij haar heeft, en dat is een positief ding in zijn anders zware leven.

Ik heb het de afgelopen jaren niet makkelijk gehad. Maar als er een overwinning was, was ik des te dankbaarder en blijer. Johns symbool van overwinning heb ik menig keer geïmiteerd op zo'n momenten. Het is een puur en oprecht moment van ''Yesss I did it!''
​

4. St. Elmo's Fire - Empty Room Scene

​Wat betekent deze scene voor mij?
Wederom een film die ik tijdens mijn jeugd heb gekeken en later volledig ben gaan waarderen. In St. Elmo's Fire komen ontzettend veel relevante thema's voor jonge mensen aan bod, waaronder depressie. In deze scene is Jules compleet ingestort. Ze dit in een van de kamers van haar appartement, compleet leeggehaald op knuffels, kussens en dekens na, met de ramen wijd open. Ze heeft het opgegeven. Het lijkt op een zelfmoord poging - om dood te gaan van de kou, maar het is eigenlijk meer een schreeuw om hulp denk ik.

Ik vond dit een confronterende scene om te zien, omdat ik tijdens mijn depressie ook een aantal diepe momenten heb gehad, en op zulke momenten doe je gekke dingen. Zo totaal verslagen en verloren als Jules heb ik er ook bij gezeten, en ik herkende me dan ook persoonlijk in dit moment in de film. 

5. The Perks of Being a Wallflower - Charlie Crying Scene

​Wat betekent deze scene voor mij?
Deze film zag ik toen ik zestien was en het raakte me flink. De hoofdpersoon Charlie draagt veel opgekropt verdriet bij zich, dat voortkomt uit trauma. In de film zijn er een aantal momenten waarop dit er ineens uitkomt, en dat is heel heftig. In deze scene zie je een van die momenten, waarop Charlie een uitbarsting van emotie heeft. Het is heel intens, en hij probeert het in te houden en zichzelf te sussen. Uiteindelijk lukt dit niet.

Toen ik deze film zag, zat ik ontzettend slecht in mn vel en had ik ook dergelijke uitbarstingen als Charlie. Deze scene raakte me dan ook, omdat het was alsof ik naar mezelf keek. In tegenstelling tot Elio in de Call Me By Your Name scene,

had ik toen nog geen rust en vrede met mijn pijn en verdriet, net als Charlie.

6. en 7. Girl - Painful Sleepover Scene en Talk with Dad Scene

Wat betekenen deze scenes voor mij?
Girl is een nieuwe film. Ik heb deze een paar weken terug gezien in de bioscoop, waar ik uiteraard heb zitten huilen. De film gaat over een transgender ballerina, genaamd Lara. Over haar opleiding en thuisleven, maar vooral over haar transgender-zijn en haar transitie. Ik identificeer mezelf als transgender non-binair en ben nog niet in transitie (en weet ook nog niet of ik dit wel), dus er zijn duidelijke verschillen tussen mij en de hoofdpersoon, maar ondanks dat waren er ontzettend veel -pijnlijke- momenten van herkenning. Op die momenten waarin ik me herkende voelde ik echt haar pijn, en dat is een grote pijn, omdat het over je eigen identiteit gaat en dus heel persoonlijk is.

In de eerste scene is Lara op een logeerpartijtje met haar vriendinnen uit de klas. Op een gegeven moment vind er een kleedpartijtje plaats, wat ennigszins uit de hand loopt wanneer een aantal meiden aandringen om haar penis te zien. Natuurlijk wilt Lara dit niet, en terwijl de meiden aandringen is er een groeiende schok en angst te zien op haar gezicht. Ik heb zelf niet zo'n moment meegemaakt, maar ik ben er wel bang voor, en ik denk dat die scene symbool staat voor alle confronterende momenten die transender personen meemaken, wanneer er een te persoonlijke vraag gesteld wordt, of er aangedrongen wordt op iets. 

In de tweede scene is Lara thuis. Ze zit in de keuken en heeft een gesprek met haar vader dat niet zo lekker loopt. Lara vind het ontzettend moeilijk om haar gevoelens te delen. Het gaat niet goed met haar, maar dit probeert ze al een hele tijd te verbloemen, en ook al wil ze het ergens wellicht wel tegen haar vader zeggen, ze kan het gewoon niet. Ik heb in precies dezelfde situatie gezeten, waar het heel slecht met me ging, maar ik het nog niet kon om dit aan te geven bij mijn ouders. Dit gesprek voelde heel bekend, omdat ik dat zelf met mijn eigen ouders heel vaak heb gevoerd. 

Chronologie
De scenes uit de film hebben dus allemaal een persoonlijke betekenis voor mij en staan symbool voor een bepaald moment of een bepaalde fase uit mijn leven. Het idee is om mijn versies ervan op chronologische volgorde tentoon te stellen, en daarmee als het ware een deel van mijn levensverhaal te vertellen aan de hand van emoties en stemmingen op bepaalde momenten.

Gesprek Nienke en brainstorm Bianca

Donderdag 29 november

Vandaag had ik een gesprek met Nienke over mijn concept en over mijn blog. Bianca was er bij om aantekeningen te maken en mee te luisteren, zodat we achteraf samen konden samenvatten, reflecteren en brainstormen. Zij kon dan ook weer inspiratie opdoen voor haar concept en ik kon haar ook helpen met brainstormen.

Belangrijkste punten uit het gesprek over het concept:

• denk na over het gebruik van make-up, outfits en attributen. In hoeverre wil je dat het beeld precies op het origineel lijkt?

-> Hier heb ik samen met Bianca over nagedacht en uiteindelijk kwam ik er achter dat het mij vooral om de emotie van het beeld gaat, en dat het lijken op de originele foto, dat wel een rol speelt, niet het grootste belang is.

• denk na over waarom specifiek deze scenes. Wat betekenen deze scenes voor jou?

-> Dit ga ik nog verder uitwerken

Brainstorm met Bianca
Tijdens de brainstorm hebben we het gehad over de feedback van Nienke, en een van de grootste punten die daar uit kwam, was om er echt een serie van te maken is die eigen is, door er een chronologische volgorde in aan te brengen waardoor het echt mijn verhaal wordt. 

Opdracht: Het beslissende moment

Donderdag 29 november

Deze week had ik geen tijd om een uitgebreid concept te bedenken voor een foto, maar ik wilde wel graag oefenen met sluitertijd. Daarom heb ik de opdracht heel letterlijk genomen en mij klasgenootje Sappho ''het beslissende moment'' op laten schrijven, terwijl ik een foto maakte, één keer met korte sluitertijd (links) en één keer met lange sluitertijd (rechts). Ik vind het heel tof dat de foto's nagenoeg hetzelfde zijn en dat daardoor het verschil in sluitertijd nog eens extra opvalt. De volgende keer zou ik wel graag hier wat meer aandacht aan besteden, want de mogelijkheden met sluitertijd zijn heel breed en ik heb daar bij deze foto's geen gebruik van gemaakt en dat vind ik wel jammer.

Opdracht: research serie 3

Donderdag 29 november

Opdracht: research serie waarin je (een aspect van) jezelf belicht. Maak voor volgende week een lijst met onderwerpen die jouw eigen manier van kijken tonen (minstens 5) en werk er 1 uit tot een idee voor een mogelijke serie. 

(Niet zo uitgebreid omdat ik al een concept te pakken heb)

Onderwerpen die mijn eigen manier van kijken tonen:

• Ogen: ik kijk altijd naar mensen hun ogen. Als ik hun ogen niet goed kan zien dan vind ik dat ook niet prettig;
• Onbewust zien: ik denk dat ik heel veel onbewust zie, omdat ik snel afgeleid raak, maar ik filter heel veel uit;
• Licht en schaduw: de manier waarop licht en schaduw werken in bepaalde situaties kan me echt betoveren;
• Kleine mooie dingen op de grond: als ik in m'n eentje ergens loop, kijk ik vaak naar de grond, en dan vallen me altijd de kleine mooie dingen op, zoals een stukje gebroken glas of een ansichtkaart die iemand heeft laten vallen;
• Onbewaakte moment: als je naar mensen kijkt wanneer ze het niet in de gaten hebben, zie je altijd interessante dingen, een soort echtere of minder gefilterde versie van mensen.

Eerste ''schetsen'' serie

Donderdag 22 november

Meteen nadat ik onderstaand stukje had getypt, kwam ik Nienke tegen en hebben we er meteen een gesprekje over gehad. Aan de hand daarvan ben ik mijn concept verder gaan ontwikkelen door ''schetsen'' te maken voor mogelijke foto's. Deze schetsen houden in dat ik een film still beschrijf, en benoem hoe ik denk deze het beste na te bootsen. Dit heeft betrekking op locatie, techniek en eventuele attributen. Hieronder staan de schetsen heel puntsgewijs beschreven:

1. Call Me By Your Name - End Scene

• locatie: thuis, in de keuken of de woonkamer (liefst met een raam voor op de achtergrond), als mogelijk dan bij pap in Geleen (in de woonkamer bij de openhaard)
• techniek: hoge ISO om korreligheid na te bootsen, groot diafragma zodat hoofdpersoon scherp is en achtergrond vaag, korte sluitertijd om het beeld te bevriezen
• attributen: als mogelijk n openhaard, anders een oranje lamp

2. Billy Elliot - Running Through the Streets

• locatie: in Amsterdam West ergens? Belangrijk zijn de bakstenen muur en de stijl van de huizen/gebouwen: arbeiderswijk-feel
• techniek: lage ISO, want buiten en overdag, gemiddeld diafragma, want de achtergrond is vager dan de figuur maar niet extreem, hele korte sluitertijd om beeld stil te krijgen
• attributen: kleding: blouse, kort sportbroekje, iets voor om de nek te hangen

3. The Breakfast Club - End Scene

• ​locatie: grasveld, bij voorkeur met tribune op de achtergrond
• techniek: gemiddelde ISO, want bewolkt/richting schemering, klein diafragma, want het hele beeld is even scherp, of korte sluitertijd om het moment te vangen, of juist een lange sluitertijd om de beweging in de arm en hand te laten zien
• Attributen: kleding: lagen, lange jas. grove schoenen

4. St. Elmo's Fire - Empty Room Scene

5. The Perks of Being a Wallflower - Charlie Crying Scene

Mogelijke films

• Lady Bird
• Call Me By Your Name
• The Perks of Being a Wallflower
• Girl
• The Breakfast Club
• The Danish Girl
• St. Elmo's Fire
• Billy Elliot
• Good Will Hunting
• Brokeback Mountain

Concept serie

Donderdag 22 november

Na de les en de feedback die ik had gekregen op mijn concept ideeën voor de eindopdracht, baalde ik een beetje. Ik liep er al een tijdje mee dat ik geen goede ideeën kon genereren, maar wist niet echt waarom. Dus besloot ik om daar nu eens over na te gaan denken. Ik denk dat het er aan ligt dat ik niet te diep wil of durf te gaan. Enerzijds omdat ik geen heel donker, zwaar werk wil maken. Anderzijds omdat er wellicht ook dingen zijn waar ik gevoelsmatig niet bij durf of wil. Maar van de andere kant wil ik ook geen oppervlakkig werk maken. Omdat ik vind dat werken altijd een bepaalde diepgang moeten hebben, en ook omdat ik het zonde vind van de module Selfie om hier niks mee te doen.

Ik besprak mijn zorgen met Max en we hadden een vruchtbaar gesprek. Waar we uiteindelijk op uit kwamen was dat ik een balans moet zien te vinden. Persoonlijk en diepgaand, maar niet te zwaar en donker. Dit is mijn voorlopige concept dat daaruit voort is gekomen:

Ik houd ontzettend van films. Ik houd van de beelden aspecten ervan: van hoe er met licht wordt gewerkt en van cinematografie. Maar ik hou ook altijd heel erg van de verhalende aspecten en met name van de emotie en het gevoel. Films zorgen er vaak voor dat ik bij mijn eigen gevoel kan, iets wat ik anders vaak lastig vind. Daarnaast vind ik vaak een stukje van mezelf in het verhaal of een personage. Hierdoor kan ik de film goed voelen en het zet me vaak ook aan het denken over (bepaalde aspecten van) mezelf.

In deze serie kies ik bepaalde scenes uit films die mij diep hebben geraakt of een specifieke betekenis hebben, waardoor ze ook veel over mij zeggen en dus persoonlijk zijn, maar niet té persoonlijk. Deze scenes wil ik recreëren, met mezelf ''in de hoofdrol''. Het gaat hier dan ook wel om de cinematografische aspecten (want het zijn vaak ook mooie scenes), maar vooral om het gevoel van de scene en ook over mijn eigen gevoel.

Een voorbeeld: de laatste scene van de film Call Me By Your Name van Luca Guadagnino. Sowieso een film die me zowel visueel als emotioneel van m'n sokken heeft geblazen, maar de eindscene is echt briljant. Deze scene duurt ongeveer 4 minuten. Het hoofdpersonage Elio zit voor de haard te huilen. Enorm goed geacteerd, en de scene bestaat uit één ongeknipte take. Naast dat ik deze scene briljant vind, heeft het me ook diep geraakt. Dit zou dan een scene zijn die ik zou recreëren.

Opdracht: research serie 2

Opdracht: research serie waarin je (een aspect van) jezelf belicht. Maak voor volgende week een lijst met aspecten die jou omschrijven (minstens 5) en werk er 1 uit tot een idee voor een mogelijke serie.

Aspecten die mij omschrijven: El...

• is authentiek/zichzelf;
• is vriendelijk;
• houd enorm van films;
• heeft het altijd koud;
• is transgender;
• houd van rariteiten;
• heeft een sterk rechtvaardigheidsgevoel;
• is idealistisch;
• is eigenlijk een hippie;
• heeft veel meegemaakt.

Idee mogelijke series

• El houd enorm van films: serie waarin in ik mijn favoriete film scenes recreëer met mezelf er in;
• El is authentiek: serie waarin ik aspecten belicht die mij mij maken;
• El is idealistisch: serie waarin ik de kijker voor mijn lens mijn ideale wereld vol gelijkheid laat zien.

Feedback

• Film serie idee: denk na over welke film scenes en denk er over na wat die scenes dan voor jou betekenen.
• Authenticiteit serie: denk na over hoe je dit kunt visualiseren, misschien goed om mezelf dan ook heel comfortabel uit te beelden, als je verschillende aspecten van jezelf belicht, denk er dan aan dat het wel één serie wordt, hoe je die naar elkaar toe brengt.
• Idealisme serie: denk er over na hoe je die idealistische aspecten kunt vertalen naar beeld en besef je dat dit een groot onderwerp is.

Opdracht: Vanfleteren portret 

Huiswerkopdracht: Maak een portret a la Stefan Vanfleteren. 

Dit is mijn huisgenoot Ayonne. In eerste instantie had ik haar tegen een witte muur aangezet, omdat ik een neutrale muur wilde (zie foto rechts). Toen merkte ik dat je de scherptediepte bijna niet zag, omdat de afstand tussen Ayonne en de muur heel klein was. Daarom besloot ik toen dat het beter was om een stukje van de muur af te gaan staan. Op de foto's hierboven zie het resultaat hiervan. Het diafragma stond heel laag instelt, op 4.0 (laagst mogelijk). Hierdoor is Ayonne scherp en de achtergrond vaag. Ik vind dat het werken met de scherptediepte goed is gelukt. Of het een Vanfleteren achtige foto is betwijfel ik. Door na te bewerken en daar de foto zwart-wit te maken en een hoger contrast in te stellen, vind ik m al meer Vanfleteren, maar ook nog niet helemaal. Ik weet niet zo goed hoe ik dit effect (had) moet(en) bereiken, en ga hier dan feedback op vragen aankomende les.

Feedback

• Het gezicht is sterker in de kleuren foto
• De ogen zijn heel scherp, maar het puntje van de neus en de trui niet meer en de achtergrond ook niet

Les 9 Fotografie

Donderdag 15 november

We begonnen vandaag met het bespreken van de huiswerk foto's (zie feedback bij foto) en research. Daarna kregen we bij Brian weer uitleg, dit keer over het diafragma. Daarbij besproken we ook de fotograaf Stefan Vanfleteren. Deze fotograaf maakt portretten waarbij hij gebruik maakt van een hele grote diafragma, wat voor een kleine scherptediepte zorgt. Hierdoor is een deel van de foto heel scherp en de rest wazig. De portretten de Vanfleteren maakt zijn heel intens en indrukwekkend.

Opdracht: research serie 1

Hoofdopdracht selfie
Maak een serie van 5 tot 8 foto's, waarin je (een aspect van) jezelf belicht. Bijvoorbeeld: zelfportret, fascinatie voor een bepaald onderwerp, eigen manier van kijken.

Research opdracht 1
Research serie waarin je (een aspect van) jezelf belicht. Maak voor volgende week een lijst met onderwerpen die jou fascineren (minstens 5) en werk er 1 uit tot een idee voor een mogelijke serie.

Mogelijke onderwerpen

• Familieportret: op wie lijk ik?

Toen ik klein was werd er altijd gezegd dat ik heel erg op mijn moeder en mijn tante leek. Nu ik ouder ben vind ik zelf dat ik meer op mijn vader lijk. Het lijkt mij interessant om via fotografie uit te zoeken op wie ik nou eigenlijk lijk.

• Licht als medium om een bepaald gevoel over te brengen

Zoals ik in de eerste huiswerkopdracht -de foto van mijn moeder- ook probeerde te doen.

• El is een ekster

Het vastleggen van mijn collectie glinsterende spulletjes -bestaande uit muntjes, spiegeltjes, dopjes etc.- die ik op straat vind.

• The Trans Experience

Mijn eigen en anderen hun ervaringen binnen het transgender zijn documenteren door middel van fotografie. Met als doel een deel van mezelf bloot te stellen. Maar ook de verscheidenheid van de community en verschillende ervaringen te laten zien. En een educatief doeleinde: de wereld vertellen over de ervaring van trans zijn. Het gaat hierbij niet om de feiten, maar echt om de ervaring en het gevoel.

• Spontaniteit

Spontane, onbewaakte momenten -bijvoorbeeld in de klas of thuis- vastleggen om zo een authentiek kijkje achter de schermen van mijn leven te geven.

Opdracht: blootgeef portret huisgenoot

​Huiswerkopdracht: maak een foto van een huisgenoot die zich blootgeeft. Gebruik hiervoor de camera instelling S, waarbij je zelf de ISO instelt en handmatig scherp stelt.

Toelichting
Dit is mijn moeder. Deze foto in gemaakt bij schemerlicht, in de woonkamer van haar nieuwe huis. Ik vroeg haar om aan moeilijke onderwerpen te denken en hier vanuit zichzelf iets over te vertellen. Doordat het donker begon is te worden moest ik een vrij hoge ISO gebruiken. Ondanks dat ik hem had ingesteld op 1600, is het evengoed best een donkere foto geworden. Maar dit vind ik juist wel mooi eigenlijk. Ik vind bij foto's het licht altijd heel bepalend voor de sfeer en het gevoel dat de foto overbrengt, belangrijk dan bijvoorbeeld een hele scherpe of commercieel aantrekkelijke foto. Het gaat mij om echtheid en gevoel. Ik denk dat deze foto hier bij aansluit. De lichtval en de donkerheid van de foto dragen bij aan het gevoel dat wordt uitgedragen door de uitdrukking op mijn moeders gezicht.

Feedback - wat werkt:

• Door het tegenlicht en de donkerheid van foto, zie je de kleuren van de details van de achtergrond beter dan de voorgrond
• Ze ziet er heel kwetsbaar uit, het tegenlicht en de donkerheid helpen hierbij
• De ene kant van haar gezicht is belicht en de andere kant heeft schaduw
• Je gaat nadenken over de context en vraagt je af wat het verhaal er achter is
• Het is net een film still, dit komt door de kleur van de foto, en dat het lijkt dat de foto is genomen midden in een moment door de beweging in haar gezicht

Feedback - waar behoefte aan is:

• Iets hoger contrast, waardoor de linker kant van haar gezicht beter zichtbaar is - dit kan eventueel in de nabewerking - (tenzij dat het de bedoeling was om de foto zo donker te maken)
• Andere kadrering: sommigen hebben behoefte aan een andere kadrering, waarbij het dokere stuk aan de linker kant van de foto verdwijnt, omdat dit visueel onprettig en afleidend is. Sommigen vinden dit juist niet storend, omdat het past bij de context: de spontaniteit en de film still-heid van de foto en omdat de donkere kleur ook weer terug komt in andere delen van de foto.
• Betere verdeling in de compositie, waarbij gebruik wordt gemaakt van de tweederde-regel.

Reflectie feedback
Dat mijn klasgenoten deze foto op een film still vinden lijken en dat het een verhaal lijkt te vertellen, is voor mij een van de grootste complimenten die ik kan krijgen. Ik hou namelijk ontzettend van film en cinematografie en dat dit blijkbaar terug te zien is in mijn werk vind ik echt super! 
Ik vind zelf de kadrering niet storend. Ik denk namelijk dat deze bijdraagt en het filmische gevoel. Wel ben ik het er mee eens dat het contact hoger kan, maar ik weet niet of dit aan het filmische effect af zou doen. Dit is echt waar ik mee kan experimenteren. Ook het is goed om te weten van de tweederde-regel, om daar in toekomstige foto's gebruik van te maken om ze visueel sterker te maken.
Al met al ben ik tevreden met de foto en de feedback. Ik denk dat de verbeterpunten duidelijk en eenvoudig toe te passen zijn in toekomstige opdrachten en dat ik dit dus kan gaan proberen.

Les 8 Fotografie

Donderdag 8 november

Vandaag was de eerste les binnen het thema Selfie en daarmee ook meteen de eerste les fotografie. Eerst kregen we uitleg van Brian over het gebruik van de camera's. Dit ging vooral over de basisinstellingen, het instellen van de Iso en het handmatig scherpstellen. Daarna gingen we naar Nienke. Eerst gingen we aan de slag met de vragen: Wat is nu eigenlijk een selfie? Wat zijn de kwalificaties? Wat ineen zelfportret? En wat zijn de verschillen tussen een selfie en een zelfportret?
Vervolgens kregen we uitleg over de hoofdopdracht, waarmee de rest van dit semester aan de slag zullen gaan. De opdracht luidt:

Maak een serie van 5 tot 8 foto's, waarin je (een aspect van) jezelf belicht. Exposeer de serie in hoge kwaliteit prints, waarbij het formaat en de lay-out inzet om de serie zo sterk mogelijk tot zijn recht laat komen.
Bijvoorbeeld: zelfportret, fascinatie voor een bepaald onderwerp, eigen manier van kijken.

Tot slot gingen we verschillende fotografen bespreken. De fotograaf die mij het meeste aansprak is Nan Goldin. Haar foto's voelen tegelijkertijd heel echt een heel filmisch. Ze dragen immens gevoel met zich mee. Dit zijn precies de soort van foto's waar ik van houd. Niet uit een studio, niet van hoge technische kwaliteit, maar heel sterk qua inhoud en gevoel. Toen ik Nan Golding ging opzoeken kwam ik er achter dat zij in haar werk ook veel van de LGBTQ+ community fotografeert en belangrijke momenten, zoals de HIV crisis en de nasleep van Stonewall. Als iemand die deel uitmaakt van de community vin dik dit ook heel interessant. 

Opdracht: maak een portret van een klasgenoot die zich blootgeeft. Gebruik hiervoor de camera instelling S, waarbij je zelf de ISO instelt en handmatig scherp stelt.

Toelichting
Ik heb deze foto gemaakt van Sarah. We vonden het allebei lastig om een thema/houding te bedenken bij het thema blootstellen. Uiteindelijk bleek dat we het beste gewoon konden gaan beginnen, want toen kwamen vanzelf ideeën. We vonden dit een mooie plek en Sarah stelde voor te gaan liggen. Ik heb haar eerst van onder gefotografeerd, wat er gaaf uitzag, maar ik vond toch deze foto van boven het sterkste omdat je hier haar gezicht ziet, en ik vind de blik in haar ogen erg mooi.

Les 7: Soundscape concert

Donderdag 1 november

Vandaag was het dan zo ver: het soundscape concert. In de pauze kwam ons groepje bij elkaar om alles nog een keer door te spreken: de inrichting van het lokaal, de tijdlijn, gebruik van boksen en lichten, en de taakverdeling. Alles werd tot in de kleinste details doorgenomen, omdat we wilden dat het vlekkeloos zou verlopen, zodat onze spoundscape goed tot zijn recht zou komen.

Wij waren als laatste aan de beurt, wat betekende dat we eerst van vier andere soundscapes konden genieten. Ik was heel erg onder de indruk van alle soundscapes. Ze waren heel divers: de ene vond ik heel eng, de ander verwarrend, de ander indrukwekkend. Ik vond het heel gaaf om te zien hoe toegewijd en professioneel ieder groepje het had aangepakt en hoe divers de resultaten waren.

Wat bij alle groepjes een rol speelde, was dat er geen duidelijk einde was. In de pauze riepen we daarom nog een kleine vergadering in het leven om een einde te bedenken, want wij hadden namelijk ook nog geen concreet einde.

Dit was het complete plan wat toen volgde:

De indeling van de ruimte
Aan de ene kant van de ruimte zetten we een set boxen neer waar een helft van de soundscape op afspeelt en aan de andere kant van de ruimte een tweede set boxen waar de tweede heft van de soundscape op afspeelt. Door het lokaal verspreiden we de schotten, zo dat er makkelijk doorheen gelopen kan worden. Boven op de schotten zetten we dan JBL bluetooth speakers waar we het basisgeluid, de Hertz, op afspelen. In de ruimte zetten we verder twee softboxen neer, die we op de laagste stand zetten, om de ruimte minimaal en grimmig te belichten.

De taakverdeling en tijdlijn
Juno bedient een laptop met de ene helft van de soundscape en Simone bedient een laptop met de andere helft. Daarnaast filmt Simone het optreden. Zoé en ik halen de klas op uit het lokaal. Voor het lokaal zegt Zoé wat de bedoeling is: ''Jullie hebben alle vrijheid om te bewegen, maar kijk elkaar niet aan en blijf ten alle tijden op ongeveer een armlengte afstand van de anderen''. Dit was om de klas de vrijheid te geven om de soundscape te ervaren zoals zij wilden, maar tegelijkertijd ook een eenzaam effect te creëren. 
Daarna mag de klas een voor een naar binnen. Zodra iedereen binnen is en ik de deur dichttrek, zetten Juno en Simone de soundscape aan. Die bouwt langzaam op, heeft een hoogtepunt en loopt dan weer af. Wij gaan dan zelf ook rondlopen of stilstaan, wat we willen, we gaan in ieder geval op in de groep. Simone filmt. Als het afgelopen is, laten we nog een tijdje stilte waarin alleen de Hertz te horen is. Dan knipt Zoe de ene softbox uit en ik meteen daarna de andere. Vervolgens doe ik de gordijn en de deur open, zonder iets te zeggen, om het einde aan te duiden.

Uitvoering
De uitvoering verliep compleet volgens plan. Het was ontzettend leuk om mee te maken, en om te zien hoe de klas zich in onze creatie begaf. Het was heel interessant om te zien dat iedereen zijn eigen manier had om de soundscape te ervaren. Sommigen liepen rond, anderen stonden stil etc. Ik vond het heel tof om te zien dat richting het einde steeds meer mensen stil gingen staan, en toen de afloop was en het weer bijna stil was, nagenoeg iedereen stil stond.
​
Wat kan er de volgende keer beter?
We vonden de Herz op de JBL speakers iets te zacht, terwijl ze ook hun hardst stonden. Hier konden we toen niks meer aan doen, omdat we hier pas achter kwamen toen we al bijna aan de beurt waren. De volgende keer zouden we dit eerder uit moeten testen.

Hieronder onze uitvoering van de soundscape:

Feedback van de docent
Zeer goede entree, wat fijn dat er zo’n duidelijke regie was en de instructie van Zoé en El was heel duidelijk. 
​Origineel dat de soundscape al liep toen we binnenkwamen, dat werkte heel erg goed. 
De opbouw van de soundscape werkte ook goed, met een enkelvoudig geluid dat uiteindelijk uit alle hoeken kwam. Je merkte dat daardoor mensen zelf hun bewegingen gingen regisseren en soms even stilhielden om beter te kunnen focussen. 
Ik miste misschien wel een beetje een lijn, omdat alles zo vrijblijvend was en ik alles zelf mocht invullen, kon ik er niet echt betekenis aan verbinden. 
Het eind was sterk: je zag dat iedereen door het langzaam wegvallen van de geluidslagen vanzelf stil ging staan. Zeer goed gedaan!
​
Feedback van de klas

• Flavia: Tof bedacht dat je vrij kon rondlopen en de geluiden uit verschillende boxjes kwamen. Ook was het geluid anders op iedere plek door de blokken die geplaatst waren.
• Nana: Hele gave opstelling, met name van het gebruik van boxjes. Ook fijn dat we mochten rond lopen.
• Irenke: ik vond het lopen een goed plan maar daardoor was ik meer aan t focussen op het niet tegen mensen aanlopen dan op het geluid. Wel heel fijn dat het uit verschillende hoeken kwamen
• Roene: De duidelijke instructies zorgen voor een goed intro. Indrukwekkend dat overal ander geluid uit kwam. 
  Tof dat de eigen keuze in beweging bijdraagt aan de ervaring van geluid. 
  Ik was wel erg gefocussed op het niet aankijken van mensen.
• Sappho: Porno???? Of komt dat door de soundscape van ons? Ik dacht dat ik sexeluiden hoorde maar het kn ook zijn dat dat anders bedoeld was. In combinatie met de kerklokken vond ik vreemd en wist ik niet meer waar ik naar luisterde. Ik vond het rondlopen en de geluiden van boven tof en het was wat nieuws. Wel raakte ik in de war door de geluiden van het lopen van iedereen. Mooi einde, goeie en duidelijk begin
• Veerle: Dit was in mijn optiek echt een soundscape, en toch heel anders dan de rest. Ik had het gevoel dat ik in een landschap rondliep waar iets specifieks gebeurde, waarvan ik niet echt kon zeggen wat. Het begin was wat ongemakkelijk, jullie hebben goed de tijd genomen voor de inleiding, de opbouw was duidelijk, de afsluiting door El was duidelijk. Ik was blij verrast met de mooie melodische geluiden aan het einde
• Jorah: Duidelijke instructies. De vernieuwde en grotere ruimte waarin we mochten lopen was een nieuwe ervaring. Ik wist niet zo goed of ik in een fijne of donkere wereld was beland. Ik kon de geluiden niet helemaal plaatsen en daardoor wist ik niet zo goed wat ik moest voelen
• Sarah: ik vond het gister in het klaslokaal toen jullie het maakt echt heel indrukwekkend, omdat het ook zo hard stond en de kamer vulde, ik denk dat het hier niet hard genoeg stond waardoor het minder binnendrong. Het lopen was heel tof bedacht en vooral omdat je elkaar niet mocht aankijken omdat je daardoor ook minder afgeleid raakte. Simone die het filmde terwijl ze liep was ook slim omdat je op het filmpje dan de zelfde experience hebt als wij hadden. De eenzaamheid zou ik denk ik meer voelen als we met minder er zouden lopen, nu voelde ik mij toch 'een geheel' goede opbouw van het geluid, en de afbouw was ook heel rustig wat ik heel prettig vond
• Bianca: Door de regels aan het begin ging je heel anders de soundscape in. Door te bewegen hoorde je op elke plek iets anders wat ik heel nice vond en omdat je elkaar niet mocht aankijken ging je wel echt goed luisteren naar de geluiden.
• Mou: Kreeg een heel naar gevoel alsof iemand verkracht wordt ofzo ? De samenhang van de muziek en het geschreeuw gaf me dat gevoel. Muziek opbouw was heel geleidelijk. Heeft voor mij goed gewerkt.
• Kim: Goeie setting met de blokken, en de boxjes erboven op, ik had de behoefte om toch stil te staan omdat het bewegen me heel erg liet afleiden van het geluid, was fijn dat het geluid aan stond bij binnenkomst en toen we weggingen. Helikopter geluid heel fijn dat hij steeds aan bleef. Mocht wel iets harder zodat het de hele ruimte zou vullen.
• Romy: goede sfeer gemaakt met het rondlopen, met de regels -> gaat chaos tegen, goede spanningsopbouw met de geluiden van verschillende kanten -> het werkte voor mij dat ik er naartoe kon lopen, de blokken nice neergezet: ik had het gevoel dat ik de ruimte aan het ontdekken was.

Reflectie feedback
Ontzettend tof om te horen dat onze soundscape zo goed is ontvangen! En heel interessant om te lezen dat iedereen de soundscape op zijn eigen manier heeft ervaren. Dat het geluid niet hard genoeg stond, vonden we zelf ook jammer, en helaas kon dit niet harder. Zoals al eerder gezegd zouden we dit de volgende keer dus van tevoren moeten testen in de ruimte met de boksen, want zoals Sarah al zei, klonk het in het lokaal toen we hem maakte veel indrukwekkender.
De regels hadden een verschillend effect op iedereen, sommigen vonden het fijn, en anderen juist niet. Ik denk dat we hier toch wel goed aan hebben gedaan, anders gingen mensen teveel samen staan en lopen (dit is immers mens-eigen), en dat was niet de bedoeling. Jammer dat het gevoel van eenzaamheid niet bij iedereen helemaal is overgekomen, maar ik denk dat dit ook samenhing met het feit dat het geluid niet hard genoeg was.
Al met al een zeer geslaagde soundscape en super fijne feedback!

Reflectie eigen functioneren
Zoals al eerder gezegd, had ik wat moeite met op gang komen en zag ik een beetje op tegen iets doen waarvan ik geen verstand had. Toen ik een snelle leerling bleek te zijn en de techniek redelijk snel onder de knie had, ging het ineens allemaal heel snel en had ik er veel plezier in. Ik denk dat ik in audiobewerking een nieuwe vriend heb gevonden!
De samenwerking ging goed. Ik denk dat mijn rol vooral was om alles gestructureerd en op orde te houden. Dit deed ik door schema's te maken en taken te verdelen, zodat we niet in de wat zouden raken. Dit werkte goed in de groep. Verder heb ik hard gewerkt aan de soundscape, net als de rest van de groep, en ik denk dat we door een goede samenwerking binnen een korte tijd iets heel tofs op poten hebben weten te zetten!

Soundscape: ongemakkelijke eenzaamheid

Ons groepje (Zoe, Jun en Simone) had een beetje moeite met op gang komen. In de les mochten we al beginnen met het maken van een partituur en geluiden opnemen, maar bij ons kwam nog weinig van de grond. We wilden eerst bepalen wat ons thema was. In eerste instantie wilden we iets griezeligs of engs doen, maar nadat Zoe ons duidelijk maakte dat we het niet te triggering moesten maken, besloten we het op een andere manier onprettig te maken. Als thema besloten we ''ongemakkelijke eenzaamheid''. We wilden een eenzaam, ongemakkelijk, onprettig en kil gevoel creëren. Het plan was om tijdens de studiereis en de herfstvakantie geluiden op te nemen en dan na de vakantie bij elkaar te komen om aan de slag te gaan.

En dat deden we, helaas niet vol goede moed, omdat we het uit hadden gesteld tot de dag voor het concert, en omdat niemand van ons eerder met Audition had gewerkt. Dus daar zaten we, op woensdagavond, in het computerlokaal. En toen gebeurde er iets wat we niet hadden verwacht: we maakten een plan, gingen aan de slag en het liep super goed. Audition bleek gebruiksvriendelijker dan we dachten, en met wat hulp van klasgenoten waren we al snel een heel stuk op weg. 

Zoe werkte aan een computer aan een helft van de soundscape en Juno en ik werkten op een andere computer samen aan de andere helft. De samenwerking verliep goed: er was een duidelijk plan, goede communicatie en er werd tussentijds om feedback gevraagd aan elkaar. Hieronder het plan:

Toen we klaar waren met de soundscape hebben we verder gewerkt aan het plan: hoe we de ruimte in zouden gaan richten en wat onze rol als performer zou zijn. Daarna hebben we de partituur gemaakt (zie onderstaande afbeelding). Ik heb eerste het deel van Juno en mijn vertaald naar beeld, en daarna heeft Zoe de partituur aangevuld met haar deel.

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik in eerste instantie heel erg opzag tegen deze opdracht. Ik had nog nooit met audio bewerking gewerkt en ik vond de opdracht groot en moeilijk. Maar het is me heel erg meegevallen toen we uiteindelijk aan de slag gingen, en ik vond het juist super leuk! Ik ben verrast door hoe snel ik kon werken met Audition. Ik denk dat het samenwerken goed is verlopen, zoals ik al zei was er heldere taakverdeling en communicatie en er hing gewoon een goede werksfeer. Naast het proces ben ik ook tevreden met het eindresultaat. Ik had niet gedacht dat we binnen 24 uur zoiets gaafs op poten hadden kunnen zetten.

Les 6 - Microfoons, Adobe Audition en partituur

Donderdag 11 oktober

Vandaag hebben we uitleg gekregen over hoe de microfoons werken, en over hoe we het programma Adobe Audition kunnen gebruiken om een soundscape te maken. Vervolgens hebben er uitleg gekregen over de opdracht. We gaan de les na de vakantie een soundscape concert houden. De opdracht is om in groepjes een soundscape te maken en het optreden hiervan voor te bereiden. De soundscape moet 2 tot 3 minuten duren, er moet gebruik zijn gemaakt minimaal 3 programma's of apparaten en er moet nagedacht zijn over de spanningsboog, de plaatsing van het publiek en onze rol als performer. Daarnaast moeten we een partituur (geschreven geluid) maken. Dat is normaliter bladmuziek, maar kan alle mogelijke vormen aannemen. Nienke liet ons hier heel diverse voorbeelden van zien.

Les 5 - Animated Statement feedback, Soundscapes en Soundwalks

Donderdag 4 oktober

Vandaag begonnen we feedback geven op elkaars Animates Statements, maar dit keer in stilte (wat later een terugkerend thema in deze les bleek). 
​
Feedback voor mijn animated statement

• Nienke: Sterk beeld, sterke primaire kleuren en vormen. Werkt zeer goed. ​Het is je gelukt om verschillende elementen bij elkaar te brengen die door de opsomming een band met elkaar aangaan, en je boodschap is daardoor zeer helder. Heel goede gif!

• Sarah - goed: schrikachtigheid, in your face, wat deze tekens ook verbeelden in zijn boodschap, dus boodschap komt overeen met gif wat heel knap gedaan is. Als het slomer was geweest denk ik dat dat minder goed zou zijn geweest; behoefte: heb ik niet. Heel knap gedaan :).
• Juno - goed: sterk beeld, ontzettend goed gemaakt; behoefte: waarom nou deze symbolen?
• Roene - goed: positief overweldigend, door snelheid en contrasten; behoefte: aan nog meer tekens?
• Romy - goed: sterk, mooie overloop, goed ontwerp; behoefte: net iets meer tijd voor elke afbeelding.
• Irenke - goed: herkenbaar beeld, lekker heftig en duidelijk; behoefte: boodschap is niet meteen duidelijk.
• Isis - + heel snel beeld, dit werkt heel sterk; +/- laat (volgens mij) de overeenkomst tussen al deze racistische/xenofobe groepen zien; + shockerend; + de overgangen tussen de symbolen lopen heel vloeiend, je kan zien dat er nagedacht is over de volgorde.
• Jorah - + In your face, + Heel vloeiend, + shockerend, - misschien wel iets te snel.

Mijn feedback aan anderen hun animated statement

• Iris (Putin) - goed: gebruik van bekende symbolen , duidelijk statement, knipperende letters, knal; behoefte: ?
• Iris (beugel) - goed: ontwikkeling tussen begin en einde, duidelijk statement; behoefte: ?
• Kim - goed: super mooie effecten en kleurgebruik, mooie, soepele beweging; behoefte: context - waar gaat dit over?
• Juno - goed: duidelijke boodschap, gebruik van bekende symbolen, kleurrijk; behoefte: misschien iets professioneler gefotoshopped?, maar voor lesweek 5 echt wel super goed hoor!
• Mou - goed: duidelijk statement, kleurgebruik is sterk, strakke afwerking, gebruik van bekende symbolen; behoefte: de beweging van het beeld heeft niet super veel toegevoegde waarde tegenover het stilstaand beeld.
• Renee - goed: woordspeling, sterk (taboe) onderwerp, beeld en tekst werken goed samen met de boodschap, schokkend/controversieel; behoefte: ?
• Flavia - goed: mooi getekend/geanimeerd, beweging is soepel en in goed tempo, grijze sliertjes zorgen voor dynamiek; behoefte: context: context - waar gaat dit over?
• Irenke - goed: sterke boodschap, bekend beeld, gedurfd!; behoefte: minder tekst, beweging heeft voor een deel geen toegevoegde waarde (bij de letters niet, bij het lichaam wel).
• Isis - goed: hilarisch!, goede opbouw, sterk statement, gebruik van bekend karakter, mooi ge-edit; behoefte: maak hier een serie van want daar heb ik behoefte aan in m'n leven hahahaha!
• Jorah - goed: duidelijk statement, bekende beelden gebruikt, mooi geanimeerd; behoefte: vraag me af of het als stilstaand beeld ook zou werken?
• Nana - goed: bekende beelden, goed ge-edit, humor; behoefte: context - waar gaat dit over?
• Roene - goed: bekend beeld, duidelijk statement, beweging = verandering = toegevoegde waarde; behoefte: iets netter ge-edit?
• Romy - goed: mooi ge-edit, verandering tussen begin en einde, en dat het dan nog een paar keer heen en weer flitst, duidelijk statement, actueel, culturele referentie; behoefte: ?
• Sappho - goed: mooie edit, duidelijk statement, culturele referentie, gebruik van bekend beeld; behoefte: ?
• Sarah - goed: hilarisch!, culturele referenties, beweging heeft toegevoegde waarde; behoefte: meer? want hahahaha!
• Zoé - goed: clean look, duidelijk politiek statement, simpel maar duidelijk, bekende beelden en culturele referenties gebruikt; behoefte: iets netter gefotoshopped? maar voor lesweek 5 wel echt al heel goed hoor!

Soundscapes
Na het geven van de feedback hebben we in een verspreid op kussens door een donker en geïsoleerd lokaal geluisterd naar verschillende soundscapes en deze geanalyseerd. Een aantal punten die belangrijk zijn bij soundscapes:

• het is een beleving waarbij je geluid op een hele nieuwe manier beleefd, heel anders dan normaal;
• geluid beïnvloedt de perceptie van het beeld en geeft context en andersom;
• zonder beeld luister je veel beter en anders naar geluid;
• je merkt dan ook een gelaagdheid in geluid en kan focus switchen tussen verschillende lagen;
• zonder beeld kan geluid moeilijk te plaatsen zijn;
• geluid dat niet typisch muziek is, kan wel zo ervaren worden door een bepaald ritme of harmonie te ontdekken in het geluid
• de context veranderd de ervaring van geluid
• zonder context ervaar de wel vrijheid in de beleving van het geluid.

Soundwalk
Tot slot hebben we een soundwalk. Met z'n allen volgenden we in stilte Nienke het lokaal uit, de school uit, langs verschillende plekken, het water over, naar Centraal en weer terug. Zo liepen we 30 minuten in totale stilte. Enkele dingen die me zijn opgevallen/hoe mijn ervaring was:

• de gesprekken van mensen: hun stemmen, talen, accenten, volume en intonatie;
• het verkeer: hoe stil fietsers en hoe luis brommers zijn;
• hoe je in een drukke stad ook nagenoeg stille of rustige plekken of momenten kunt vinden;
• het water: hoe je het niet hoort, maar wel als je er naast gaat staan;
• kleine geluiden die je normaal gesproken niet opvallen, zoals het ritselen van kleding, voetstappen in de verte etc.
• hoe veel geluid er is, en als je er op gaat letten zonder filter, hoe overweldigend het kan zijn;
• dat je meer hoort als je je ogen dichtdoet
• elke plek waar we liepen of stilstonden had z'n eigen unieke soundscape;
• het was heel bijzonder om 30 minuten in stilte te verkeren, want dan besef je je pas hoe veel je praat, en als hoe essentieel wij mensen dat ervaren, maar hoe je eigenlijk ook prima zonder kunt;
• ik vond het soms moeilijk om geconcentreerd te blijven luisteren en niet af te dwalen met m'n gedachten;
• ik merkte dat ik veel na ging denken over de communiceren, praten en de mensheid - een kleine existentiele crisis dus;
• het was ontzettend grappig om de reacties van de mensen om ons heen te zien, de vraagtekens waren op hun gezichten te lezen. Het leek bijna alsof we een soort performance aan het doen waren, en dat vond ik erg gaaf;
• klein melig hoogtepuntje: Mou die Nienke geluidloos smeekte om oliebollen!

Animated Statement - Evil Symbol

Het symbool is anders, maar de evil gedachten erachter zijn eigenlijk allemaal hetzelfde.

Les 4 - Animated Statement presentatie en oefenen met gifjes maken

Donderdag 27 september

Vandaag hielden we onze Animated Statement presentaties in de groep. Dit ging gepaard met een klassikale analyses van de animated statements, om tot de kernwaarden van een animated statement te komen. De vraag hierbij was: waarom werkt het beeld?

Waarom werkt het beeld (oftewel: wat maakt een animated statement sterk)?

• series: meerdere beelden kunnen het beeld of het idee er achterversterken;
• herkenbaarheid: beelden, kleuren, karakters etc;
• context: er is achtergrond kennis nodig om te snappen waar het over gaat;
• ontwikkeling: er is een ontwikkeling tussen begin en eind zichtbaar;
• vormgeving: kleur, voor- en achtergrond, grootte van de foto's etc;
• iconisch: beelden, elementen, bewegingen etc;
• verbindingen: associaties;
• satisfying to watch (perfect loop);
• de beweging in de afbeeldingen heeft toegevoegde waarde, het beeld zou minder goed werken als stilstaand beeld.

Daarna kregen we van Brian uitleg over het maken van GIFjes (bewegende plaatjes) en gingen we daar meteen mee oefenen. Zie hier: mijn eerste GIFje, genaamd If I could turn back goat!

Animated Statements - analyse

1. Kuddegedrag
Deze serie GIFs is gemaakt door Julien Douvnier en is geïnspireerd op zijn dagelijks leven. Jaren lang had hij dezelfde routine en deed hij elke dag hetzelfde. Ik denk dat het werk ook een commentaar is op de sleur van het leven waarin de meeste mensen meegezogen worden, waardoor je niet meer bewust en aandachtig bezig zijn met de wereld om hun heen en met wie ze zelf zijn. Hierdoor gaat het individu verloren. Ze bewegen zich voort, maar staan stil, ontwikkelen zich niet. Gaan mee in het hersenloze kuddegedrag.

http://juliendouvier.com/Animated-photography-Routine

Waarom werkt dit beeld?

• Het is een serie, waardoor het punt extra benadrukt wordt;
• De vormgeving: er is nagedacht over het kleurgebruik. Over het algemene zijn er neutrale en sombere tinten, maar kleine details matchen, zoals de kleur van het haar met de muur, of de kleur van de paraplu met de auto. Daarnaast is er in de achtergronden veel herhaling te vinden, die de herhaling van de GIFs en het thema van routine benadrukken;
• Het is satisfying to watch: de beelden loopen perfect, waardoor het lijkt alsof de beweging eeuwig doorgaat. Ook dit benadrukt het punt routine. Daarnaast zorgt de herhaling van de karakters ervoor dat de individuele personen verloren gaan;
• De beweging van het beeld heeft toegevoegde waarde, als stilstaand beeld zou dit veel minder sterk zijn.

​

2. Free the nipple
Deze GIF is gemaakt door Arvida Bystörm en is deel van een serie. Het onderwerp is Free the nipple. De toeschouwer ziet een beeld wat over het algemeen als obsceen gezien wordt. Het is seksueel, schokkend, verboden. Tegelijkertijd knippert er een beeld van een man zonder shirt over dit beeld heen. Dit beeld vinden we heel normaal. Je ziet dit op tv, reclame etc. Dus de toeschouwer gaat zich afvragen: waarom vind ik het ene beeld obsceen en het andere beeld heel normaal? En dit is denk ik ook precies de bedoeling van deze animated statement: het benadrukken van de ongelijkheid tussen man en vrouw (als het op tepels aankomt) en de toeschouwer tot denken aanzetten. #freethenipple!

http://arvidabystrom.tumblr.com/post/54283699553/by-me-again-reblogmyself

Waarom werkt dit beeld?

• Verbinding/associaties: en in dit geval tegengestelde associaties;
• Vormgeving: de grootte en plaatsing van het beeld is heel bepalend is de associaties en gevoelens die het oproept en waar de toeschouwer denk dat het over gaat. Als het beeld van de man groter was geweest, dan was denk ik de bedoeling van het beeld verloren gegaan;
• De beweging van het beeld heeft toegevoegde waarde: het snel knipperende beeld van de man heeft bijna iets dringends, wat goed aansluit bij de boodschap. Zonder de beweging zou de bedoeling wellicht ook duidelijk zijn, maar de zou het een stuk minder sterk zijn.

​

3. Tinder
Deze animated statement gaat duidelijk over Tinder, een dating app waarbij je naar rechts of links te swipen beslist of je contact wilt met iemand. Deze manier is erg onpersoonlijk, omdat het niet face-to-face is, en Tinder kan dan ook wel gezien worden als een soort van anonieme vleeskeuring. Pop art gaat vaak over de consumptiemaatschappij en maakt dan ook een perfecte link met Tinder, omdat dit op een bepaalde manier ook als een opzichzelfstaande consumptiemaatschappij gezien kan worden, en sowieso als onderdeel van de grotere consumptiemaatschappij. In deze GIF is het swipen wél face-to-face, waardoor de toeschouwer na gaat denken wat men eigenlijk doet op Tinder en hoe anders het zou zijn als je niet door een beeldscherm gescheiden zou worden van de ander.

Waarom werkt dit beeld?

• Iconisch: de swipe-beweging is iconisch, direct herkenbaar en duidelijk te linken aan Tinder;
• Herkenbaarheid: de beweging is dus herkenbaar, maar daarnaast is de stijl van pop art ook heel herkenbaar;
• Satisfying to watch; wederom een perfecte loop;
• De beweging heeft toegevoegde waarde: als stilstaand beeld zou dit niet werken. Juist het swipen is de kern van het beeld en van de boodschap en is dan ook hetgeen dat deze animated statement zo sterk maakt.

Les 3 - Feedback Photohack & Animated Statement

Donderdag 20 september

Vandaag heeft iedereen in de les zijn Photohack laten zien en hebben we ze klassikaal besproken. Maar voordat we daarmee begonnen hebben we het eerst gehad over hoe je feedback moet geven. Dit is wat we hebben geleerd:

​Wanneer geef je feedback?
Wanneer het een constructieve bijdrage levert aan de bespreking.

Hoe geeft je feedback?

1. Houd rekening met de context; waar wordt feedback op gevraagd?
2. Wat vond je goed?
3. Waar heb je behoefte aan
4. Eventueel tips en tricks

Feedback van de klas op mijn Photohack:

• Eerste reactie vanuit de klas was heel positief! :)
• Goed gebruik gemaakt van kleur;
• Gebruik gemaakt van herkenbare beelden en kleuren;
• Actueel thema, relevant;
• Sterke keuze voor niet bijvoorbeeld drie, maar meerdere kleuren, hierdoor is het duidelijk dat het om een spectrum gaat.

Animated statement
Aan het einde van de les hebben we aandacht besteed aan het volgende onderwerp: animated statements. Een animated statement kan eigenlijk gezien worden als een geanimeerde of bewegende Photohack. Het kan gaan om GIFjes, animaties en film hacks. De opdracht is om hier onderzoek naar de doen en een top 3 animated statements te analyseren.

Opdracht: Maak je eigen Photohack

Opdracht: maak je eigen Photohack, waarbij je een bestaand beeld bewerkt om het een nieuwe betekenis te geven. Denk hierbij aan wat je wilt zeggen met je Photohack. Wat is je statement?

Omschrijving beeld: Negen witte toiletdeuren met mannen- en vrouwensymbolen, die van links naar rechts geleidelijk overlopen van roze naar paars naar blauw.

Het bestaande beeld is iets dat we allemaal kennen: twee toiletdeuren, één met mannelijk en één met vrouwelijk symbool, die de twee keuzes in onze huidige maatschappij vertegenwoordigen. Tegenwoordig is er veel meer bekend over de transgender-paraplu en alle identiteiten en termen die daar onder vallen, en wordt het ook steeds meer bespreekbaar en geaccepteerd. Maar het roept ook andere geluiden en debatten op. Zo ook het toilet-debat, met vragen zoals: ,,Mag iemand die als man is geboren maar zich als vrouw identificeert naar het vrouwentoilet?'' ,,Zijn genderneutrale toiletten (dus één toilet voor iedereen) een goed idee? En waarom wel of niet?''.

Ik vind dat iedereens identiteit 100% geldig is, en iedereen het toilet mag gebruiken waar die persoon zich prettig bij voelt. Omdat het voor veel mensen hiermee nog niet is opgelost (omdat ze zich buiten de klassieke tweedeling (binair) identificeren, net zoals ik zelf), lijkt het me een prima idee om overal genderneutrale toiletten te introduceren. Een toilet voor iedereen: zo kan en mag iedereen naar de wc!

Tegenstanders komen vaak met het argument dat ze het niet prettig vinden dat er dan leden van het andere geslacht naar hetzelfde toilet gaan. Tegen die mensen zou ik zeggen: Hoe doen jullie dan thuis dan? Want voor zover ik weet gaat in de meeste huizen iedereen naar hetzelfde toilet.

Om een statement te maken met betrekking tot dit debat, heb ik de het bestaande beeld van 2 toiletdeuren verbreed naar 9 deuren. Helemaal links is het klassieke vrouwenfiguurtje te zien, in stereotypisch roze, en helemaal rechts is het klassieke mannenfiguurtje te zien, in sterotypisch blauw. Over de negen deuren verloopt de kleur van de figuren geleidelijk van roze naar blauw. Het bekende binaire beeld, waar twee keuzeopties zijn, is aangepast naar 9 deuren, die hier het gender spectrum symboliseren, waarin in feite oneindige keuzeopties zijn.

Het is dus een eerste instantie een statement tegen binairiteit en voor spectrumdenken, maar het is ook een middelvinger tegen hokjesdenkers (waarbij de wc-hokjes de figuurlijk hokjes representeren). Want als zij iedereen in een hokje willen duwen, dan maken we er toch gewoon meer hokjes bij? Dan maken we er zo veel hokjes bij, dat er uiteindelijk 7 miljard hokjes zijn, en iedereen zijn eigen hokje heeft. Want niemand is hetzelfde, iedereen is anders en identificeert zich anders, en dat is meer dan prima, dat is juist wat de wereld zo divers en mooi maakt!

Let's celebrate diversity and seven billion unique boxes!

Les 2 - Kernwaarden Photohack

Donderdag 13 september

Vandaag hebben we in de les in groepjes presentaties gegeven over Photohacks, en deze geanalyseerd. Hieruit blijkt dat er een aantal kernwaarden zijn waar goede Photohacks aan (moeten) voldoen:

1. Herkenbaarheid: beeld, kleurgebruik, lettertype, tekst, vormgeving, (stock)fotografie etc.;
2. Omkering of vervorming van tegenovergestelde waarden; tegenstellingen;
3. Schokkend of controversieel;
4. Culturele referentie (staat symbool voor iets): pop culture, politiek, actualiteit;
5. ​Humor!

Opdracht: Analyse 3 photohacks

1. The Try Guys Get Photoshopped

​The Try Guys zijn vier mannen die video's maken voor productiebedrijf BuzzFeed. In deze video ''The Try Guys Get Photoshopped With Men's Ideal Body Types, uit mei 2016, hebben de vier mannen elk een bestaande foto uitgekozen van een bekendheid, die voor hen het mannelijke schoonheidsideaal symboliseert. Tijdens de video worden de Try mannen opgemaakt, gefotografeerd en gefotoshopped, en uiteindelijk krijgen ze het resultaat te zien.

Deze beelden zijn krachtig, omdat ze nagebootst worden om te lijken op beelden die we al kennen, zoals Justin Bieber's Calvin Klein Underwear campagne en de poster voor de film Magic Mike. Een ander aspect dat het statement benadrukt, is de mate waarin gefotoshopt wordt, namelijk heel veel, bijna overdreven zelfs.

Het is een video over body positivity. Iets wat bij mannen een nauwelijks besproken onderwerp is. En dat terwijl ook mannen in onze huidige maatschappij onderworpen worden aan allerlei onrealistische idealen en doelen. De reactie van de mannen benadrukt dit punt dubbel en dwars. Ze lijken niet meer opzichzelf. Ze vinden het niet mooi, en als ze het wel mooi vinden, worden ze er nog steeds niet gelukkig van, omdat het onmogelijk te realiseren is, of omdat ze nog steeds niet tevreden zijn, en zich realiseren dat het probleem met hun eigenwaarde niet weg zal gaan als ze ineens een goddelijke lichaam hebben.

​Bottom line: learn to love yourself!

​Aanvullende analyse aan de hand van Kernwaarden Photohack:

1. Herkenbaarheid: de mannen van de Try Guys worden gephotoshopped naar bekende beelden. Vooral de Kalvin Klein Underwear campagne van Justin Bieber is heel bekend;
2. Tegenstellingen: het contrast tussen de originele foto's en de foto's die bewerkt zijn;
3. Controversieel: schoonheidsidealen zijn al jaren een discussiepunt, waar ver uiteenliggende meningen over te vinden zijn;
4. Culturele referentie: de mannen worden gephotoshopped om te lijken op hedendaagse celebrities ;
5. Humor: er is geen sprake van humor; het is een serieus statement.

2. Ik lust geen monocultuur 

Toen ik gisteren in de bus in Amsterdam al rijdend door de stad om me heen keek, zag ik ineens de poster rechts op de afbeelding. Hij viel enorm op, en ik vroeg me meteen af waar deze voor bedoeld was. Het was een duidelijk statement, maar waar gaat het over. Op de website vanwieisdestad.amsterdam, wordt duidelijk gemaakt waar het om gaat:

Amsterdamse huizen zijn een lucratieve investering, maar die handel maakt de stad er niet leuker op.

Aan alle Amsterdammers: gebruik deze posters, deel ze op sociale media, print ze uit en hang ze voor je raam. Spreek je uit tegen de uitverkoop!

Het is slim gedaan om een Nutella-vormgeving en -kleurpatroon te kiezen. Dit is namelijk herkenbaar, maar vooral ook opvallend. Tussen alle drukte in het centrum, trok het zelfs vanuit een bus nog mijn aandacht. Op de genoemde website zijn nog een heel aantal andere posters afgebeeld, allen in dit opvallende, en ook zeer krachtige, kleurenpatroon.
Tot slot zorgt de keuze van de Nutella-stijl ervoor dat de toeschouwer zich dingen gaat afvragen: Waarom de Nutella pot? Wat wordt er bedoeld met monocultuur? Is het een protest tegen Nutella? Of iets anders? Als de toeschouwer nieuwsgierig genoeg is, gaat hij het opzoeken en komt hij terecht op de website, waar hij meer informatie kan lezen over deze campagne. En zo is het doel van de maker bereikt: aandacht trekken, nieuwsgierig maken, en de boodschap verspreiden.

​Aanvullende analyse aan de hand van Kernwaarden Photohack:

1. Herkenbaarheid: het beeld, de kleuren en het lettertype van Nutella zijn duidelijk herkenbaar. Daarnaast zijn ook de kleuren van Amsterdam herkenbaar;
2. Tegenstellingen: tegenstelling is te vinden in de positieve vibes die Nutella normaal gesproken oproept, en de serieuze boodschap die nu samen gaat met de anders vrolijke Nutella;
3. Controversieel: het gaat om een actueel discussiepunt binnen de gemeente Amsterdam;
4. Culturele referentie: Nutella is overduidelijk een culturele referentie. Daarnaast zijn er in de andere posters ook tal van culturele referenties te vinden, zoals Dagobert Duck en gebruik van bepaalde woorden of uitspraken;
5. Humor: er is geen sprake van humor; het is een serieus statement.

3. Donald Jong-un

Deze afbeeldingen is een een samenvoeging van Donald Trump, de president van de Verenigde Staten, en Kim Jong-un, de leider van Noord Korea. Ik denk dat de maker van deze afbeelding dit heeft gemaakt, omdat beiden omstreden leiders zijn, die veel in de media komen. Ze zijn zeer herkenbaar, en bij velen niet populair, en symboliseren als het ware een bepaald ''kwaad in de wereld''. Natuurlijk zijn deze mensen niet 100% slecht en ligt het wat genuanceerder, maar ze zijn zo'n populair beeld van slechtheid geworden, dat de nuance is weggevallen en ze voor het publiek zijn geworden wat ze symboliseren. Zodanig dat je ze net zo goed met elkaar kunt wisselen, of samenvoegen, en dat is precies wat de maker van dit beeld heeft gedaan, en wilde zeggen.

Aanvullende analyse aan de hand van Kernwaarden Photohack:

1. Herkenbaarheid: ondanks dat dit geen echte persoon is, is het beeld duidelijk herkenbaar, omdat zowel Donald Trump als Kim Jong-Un zeer herkenbare figuren zijn;
2. Tegenstellingen: er zou gezegd kunnen worden dan Donald en Kim tegengestelden zijn, maar ik betwijfel of dat de boodschap van de Photohack is;
3. Controversieel: Trump en Jong-Un zijn beiden zeer omstreden figuren;
4. Culturele referentie: De hedendaagse leiders zijn daarnaast ook een culturele referentie, ze zijn niet weg te denken uit  het hedendaagse wereldbeeld;
5. Humor: Er is sprake van humor, omdat de samenvoeging van Trump en Jong-Un, naast dat het een statement is, ook zeker een komisch effect heeft.

Les 1 - Novum en Photohacks

Donderdag 6 september

De eerste les 4D begon met het voorstellen. Omdat we het standaard voorstellen allemaal een beetje zat waren, had Nienke bedacht dat we elkaar voor zouden gaan stellen, wat super leuk was, en het nodige gelach opleverde! Vervolgens stelde Nienke zichzelf voor, en vertelde over haar werk en carrière tot nu toe. Ik denk dat we allemaal erg onder de indruk waren van Nienke, ik in ieder geval wel! Ik vind het gaaf om een docent te hebben die zo veel heeft gedaan, en zo veel weet. Ik wordt helemaal enthousiast als ik denk aan alle coole dingen die ze ons gaat leren.

Het thema van de eerste weken is Novum. Het gaat er hierbij vooral om dat je openstaat voor al het nieuwe en onverwachte. Dingen uitproberen, experimenteren en niet bang zijn om fouten te maken, maar gewoon doen! Dit slaat ook terug op het feit dat we allemaal nieuw zijn op school, en dus kennismaken met allerlei nieuwe aspecten, zoals de lessen, de docenten etc. Maar ook een nieuwe manier van denken!

De eerste opdrachten die aan dit thema worden gekoppeld draaien om Photohack. Een Photohack is wanneer je een statement maakt door bestaand materiaal opnieuw te bewerken en zo een nieuwe betekenis te geven. Je neemt dus een foto uit de realiteit, ''hackt'' deze en plaatst hem terug. Vaak wordt het gebruikt om een statement te maken. Bij het maken van een Photohack is het dan ook belangrijk dat je je afvraagt: Wat wil ik vertellen? Wat is mijn doel?