Vandaag was de presentatie van ons eindwerk 3D/4D Cityscape/landscape. Marijn en ik waren vroeg op school, om al onze materialen te verzamelen. Om negen uur gingen we naar ALAB om de ruimte te bekijken (die we tot dat moment nog niet hadden gezien!). Toen bleek dat het licht in de ruimte niet uit kon, waardoor de ruimte voor ons eigenlijk onbruikbaar was. Gelukkig waren er nog andere ruimtes beschikbaar. We bekeken er een paar en besloten toen te kiezen voor een gang tussen twee ruimtes in. Dit was een kleine ruimte, met houten panelen aan de zijkanten en door het licht uit te doen en de deuren dicht te doen kon het goed donker gemaakt worden. Daarna gingen we snel aan de slag met het opbouwen van de installatie. We gingen eerst de bol op, deden vervolgende de lampjes er in en sloten deze aan, richtten we de bol in en installeerden de soundscape.
|
De ruimte:
|
Volgende week gaan we kijken hoe de wonderkast er uit ziet met lampjes er in, en welke lampjes het meest geschikt zijn. Ook gaan we alle verzamelde objecten er in leggen, om te kijken welke wel en niet geschikt zijn en om een indeling te bepalen. Tot slot gaan we naar ALAB om de locatie voor onze presentatie te regelen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ondanks dat ik nog maar een foto klaar had (en een testfoto), heb ik er toch voor gekozen om vandaag de proefpresentatie te doen, omdat ik graag feedback wilde. Om de gaten van de ontbrekende foto's op te vullen, heb ik testfoto's en de originele shots waar de uiteindelijke foto's op gebaseerd zullen zijn gebruikt voor de presentatie. In Photoshop heb ik een langwerpige afbeelding gemaakt waar alle foto's onder elkaar staan. Ik heb hiervoor gekozen omdat het doet denken aan de ouderwetse manier van films afspelen, en dit dus bij het onderwerp past. Als presentatie methode heb ik gekozen voor een beamer, wederom omdat dit bij het thema van films past.
Het duurde even om alles goed op te zetten, maar gelukkig had ik hulp van Brian. Toen alles stond was het tijd om te presenteren. Ik had acht minuten de tijd om te vertellen over mijn concept. Ik vertelde de aanleiding, het onderwerp en behandelde de individuele foto's op thema en persoonlijke betekenis. Reflectie Ik vond dat ik onvoorbereid goed kon vertellen over mijn concept, maar ik praatte veel te lang. Ik had het in kunnen korten door bijvoorbeeld de aanleiding weg te laten, en ook niet elke individuele foto te behandelen, maar meer over het globale thema te spreken. Feedback (van Nienke en de klas)
|
Op veel foto's, zoals deze, bewoog ik te veel, en ik wilde juist de balans vinden van een beetje beweging, bijvoorbeeld in mijn arm of voet, maar dat mijn gezicht wel scherp is.
|
Deze foto is goed, behalve dat ik mijn uitdrukking niet helemaal kloppend vinden. Het straalt niet de trotse overwinning uit wat het zou moeten.
|
Wat betekent deze scene voor mij?
Gedurende de film moet de hoofdpersoon Elio een aantal keer huilen. Elke keer is er iemand bij om hem te troosten: zijn moeder, zijn vader, een vriendin of zijn geliefde. Aan het einde van film, tijdens de laatste scene, moet Elio ook huilen, maar dit keer is het veel minder heftig, en bovendien huilt hij alleen. Ondanks dat hij niet alleen is in huis, gaat hij niet naar iemand toe om getroost te worden. Deze scene gaat er over dat Elio vrede leert hebben met zijn pijn en zijn verdriet, en daarmee ook zichzelf kan troosten. Het is oké dat hij zich zo voelt, en hij laat het gevoel er zijn, ervaart het, en accepteert het. Deze scene maakt een diepe indruk op mij. Niet alleen omdat het briljant geacteerd is en daarnaast een indrukwekkend en sterk einde van de film (het is één take van 4 minuten zonder cuts). Maar vooral omdat ik mezelf er in herkende. Jaren lang heb ik gestruggled met heftige pijn en verdriet en er kwam een punt, niet al te lang geleden, waarop ik hier anders mee om begon te gaan. Het gevoel mocht er zijn. Ik ervoer de pijn die ik voelde |
Wat betekent deze scene voor mij?
Ik ben opgegroeid met films. Mijn liefde voor film heb ik denk ik geërfd van mijn moeder, die mij van jongs af aan al allerlei films liet zien, waaronder Billy Elliot. Een klassieker, waarvan ik toen ik klein was niet alle complexe thema's begreep, maar nu ik ouder ben nog meer ben gaan waarderen. Een van mijn favoriete scenes, al vanaf dat ik klein was, is de scene waarin Billy door de straten rent en danst in een uitspatting van vreugde. Op die leeftijd was ik zelf ook zo als ik blij was, en hoewel ik dat nu niet snel meer doe, herken ik nog steeds mezelf er in. Deze scene doet me denken aan alle onbezorgde en met vreugde gevulde momenten in mijn jeugd (en nu nog af en toe). Het staat symbool voor die mooie momenten. |
Wat betekent deze scene voor mij?
Zoals ik al zei ben ik opgegroeid met films. De klassieker The Breakfast Club mag natuurlijk niet ontbreken in dergelijke opvoeding. Ik heb deze film niet overdreven wel 30 keer gezien denk ik. Toen ik klein was, was ik denk ik een beetje verliefd op John Bender, the bad guy. Aan het einde van de film loopt hij de school uit, en weg over het sportveld. Hij steekt zijn vuist in de lucht en het beeld bevriest. Met dit iconische beeld eindigt de film. John heeft een moeilijk leven. Zijn thuisleven is erg zwaar en op school gaat het niet veel beter. In de film begint hij een romantische relatie met Claire, ''het populaire meisje''. Aan het einde van de film steekt hij zijn vuist in de lucht als blijk van overwinning, omdat hij weet dat hij haar heeft, en dat is een positief ding in zijn anders zware leven. |
Wat betekent deze scene voor mij?
Wederom een film die ik tijdens mijn jeugd heb gekeken en later volledig ben gaan waarderen. In St. Elmo's Fire komen ontzettend veel relevante thema's voor jonge mensen aan bod, waaronder depressie. In deze scene is Jules compleet ingestort. Ze dit in een van de kamers van haar appartement, compleet leeggehaald op knuffels, kussens en dekens na, met de ramen wijd open. Ze heeft het opgegeven. Het lijkt op een zelfmoord poging - om dood te gaan van de kou, maar het is eigenlijk meer een schreeuw om hulp denk ik. Ik vond dit een confronterende scene om te zien, omdat ik tijdens mijn depressie ook een aantal diepe momenten heb gehad, en op zulke momenten doe je gekke dingen. Zo totaal verslagen en verloren als Jules heb ik er ook bij gezeten, en ik herkende me dan ook persoonlijk in dit moment in de film. |
Wat betekent deze scene voor mij?
Deze film zag ik toen ik zestien was en het raakte me flink. De hoofdpersoon Charlie draagt veel opgekropt verdriet bij zich, dat voortkomt uit trauma. In de film zijn er een aantal momenten waarop dit er ineens uitkomt, en dat is heel heftig. In deze scene zie je een van die momenten, waarop Charlie een uitbarsting van emotie heeft. Het is heel intens, en hij probeert het in te houden en zichzelf te sussen. Uiteindelijk lukt dit niet. Toen ik deze film zag, zat ik ontzettend slecht in mn vel en had ik ook dergelijke uitbarstingen als Charlie. Deze scene raakte me dan ook, omdat het was alsof ik naar mezelf keek. In tegenstelling tot Elio in de Call Me By Your Name scene, |
Dit is mijn huisgenoot Ayonne. In eerste instantie had ik haar tegen een witte muur aangezet, omdat ik een neutrale muur wilde (zie foto rechts). Toen merkte ik dat je de scherptediepte bijna niet zag, omdat de afstand tussen Ayonne en de muur heel klein was. Daarom besloot ik toen dat het beter was om een stukje van de muur af te gaan staan. Op de foto's hierboven zie het resultaat hiervan. Het diafragma stond heel laag instelt, op 4.0 (laagst mogelijk). Hierdoor is Ayonne scherp en de achtergrond vaag. Ik vind dat het werken met de scherptediepte goed is gelukt. Of het een Vanfleteren achtige foto is betwijfel ik. Door na te bewerken en daar de foto zwart-wit te maken en een hoger contrast in te stellen, vind ik m al meer Vanfleteren, maar ook nog niet helemaal. Ik weet niet zo goed hoe ik dit effect (had) moet(en) bereiken, en ga hier dan feedback op vragen aankomende les.
|
Maak een serie van 5 tot 8 foto's, waarin je (een aspect van) jezelf belicht. Exposeer de serie in hoge kwaliteit prints, waarbij het formaat en de lay-out inzet om de serie zo sterk mogelijk tot zijn recht laat komen.
Bijvoorbeeld: zelfportret, fascinatie voor een bepaald onderwerp, eigen manier van kijken.
Toelichting
Ik heb deze foto gemaakt van Sarah. We vonden het allebei lastig om een thema/houding te bedenken bij het thema blootstellen. Uiteindelijk bleek dat we het beste gewoon konden gaan beginnen, want toen kwamen vanzelf ideeën. We vonden dit een mooie plek en Sarah stelde voor te gaan liggen. Ik heb haar eerst van onder gefotografeerd, wat er gaaf uitzag, maar ik vond toch deze foto van boven het sterkste omdat je hier haar gezicht ziet, en ik vind de blik in haar ogen erg mooi. |
Amsterdamse huizen zijn een lucratieve investering, maar die handel maakt de stad er niet leuker op.
Aan alle Amsterdammers: gebruik deze posters, deel ze op sociale media, print ze uit en hang ze voor je raam. Spreek je uit tegen de uitverkoop!